به گزارش شهدای ایران، "فیاض زاهد"، از حامیان رئیس‌جمهور روحانی و فردی که گفته بود "ما از انقلاب 57 خاطره خوبی نداریم"! در بخشی از مصاحبه با شماره شنبه گذشته روزنامه آرمان ملی با استقبال از پیروزی جو بایدن در انتخابات آمریکا گفته است:‌

"در ایران آمدن بایدن و ترامپ هیچکدام فرقی برای ایران ندارند و ما سیاست خودمان را داریم. در ایران کسی برای بایدن گل قرمز نخواهد فرستاد. این احتمال وجود دارد که خوش‌بینی‌ها نسبت به پیروزی بایدن در انتخابات به تدریج جای خود را به ناامیدی بدهد. با این وجود فرآیند عمل سیاسی افزایش پیدا خواهد کرد. اگر قرار است دولتی در ایران در چهار سال آینده با بایدن کار کند احتمالا یک دولت امنیتی و نظامی نخواهد بود. همان‌گونه که اوباما در دوران ریاست‌جمهوری خود راه را بر احمدی‌نژاد بست در این دوره نیز این اتفاق تکرار خواهد شد."

او می‌افزاید: در چنین شرایطی شانس افراد میانه‌رو مانند علی لاریجانی، اسحاق جهانگیری و محمد شریعتمداری افزایش پیدا خواهد کرد؛ افرادی که به صورت همزمان مورد اعتماد حاکمیت و جریان اصلاحات هستند. بنده معتقدم ما در آینده به سمت چنین رویکردی گام خواهیم برداشت. از سوی دیگر در صورتی که دغدغه‌های مقام معظم رهبری دقیقا رعایت شود در این دوران احتمال مذاکره وجود دارد.[1]

*مشابه این اظهارات چاکرمآبانه آقای زاهد؛ پیش از این توسط برخی مقامات دولت آقای روحانی هم به گوش رسیده بود که در فرایند توافقات خود با طرف خارجی گفته بودند اگر مذاکرات ما و شما شکست بخورد، جریان رقیب ما در ایران پیروز انتخابات‌ها می‌شود![2]

جالب است که آقایان فکر می‌کنند این نگاه نوکرمآب و منتظر چاکری (که دشمن لطف کند بر انتخابات ما تأثیری در راستای منافع طیف ما بگذارد!) در کاخ سفید هم هست و یانکی‌های آمریکایی هم مثل اینان حاضرند دشمنی‌های حیثیتی را کنار بگذارند و امتیازی به حریف بدهند.

این در حالی است که در ایام دولت اول آقای روحانی از سوی برخی تحلیلگران دلسوز، بارها و بارها این هشدار داده شد که بر عکس تفکر موجود در ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان اما دشمنان خارجی ما هرگز به حرفی مبهمی به نام "بازی برد_برد" معتقد نیستند و تا آخرین نفس به دنبال ضربه‌زدن به ایران و منافع کشورمان هستند.

تحلیلی که دشمنی‌های مکرر آمریکای اوباما در ماجراهایی مثل شارژ داعش و یا تحریم ایران در صبح روز امضای برجام؛ همگی بر آن صحّه گذاشت اما ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان نسبت به این قضیه گویا همچنان دچار نابینایی است.

از سوی دیگر، بایستی به این نکته واقف بود که نه اقلیت چند نفری اصلاح‌طلبان ایرانی قادر به تأثیرگذاری در انتخابات آمریکاست و نه کاخ سیاه آمریکا در حد و اندازه‌ای است که بخواهد انتخابات ریاست جمهوری در ایران را راهبردی کند.

البته در این میان نباید از نقش وسواسان خنّاس غافل شد که در ایران نشسته‌اند و حرف‌هایی می‌زنند از این قبیل که اصولگرایان طرفدار ترامپ بودند، مشکلات امروز کشور به دلیل تحریم‌های آمریکاست، مذاکره مساوی با ارزانی است و... زیرا بدیهیست که اگرچه آمریکا هیچ قدرتی برای تسلّط بر امورات مختلفه ایران (اعم از سیاست و امنیت و اقتصاد و...) ندارد اما اگر حرف‌هایی از قبیل سخنان بالا با روشنگری خواص مواجه نشود و کسانی از مردم فریب بخورند؛ آنگاه هرگز بعید نیست که آمریکا بدون هیچ هزینه‌ای و با میانداری عشّاق خود در داخل ایران؛ صاحب ابزارهای روانی شود و بتواند با عملگری و پروپاگاندا در انتخابات ایران، گزینه‌های جهادی را از دسترس مردم دور کند.

لازم به تأکید است که اظهارات زاهد و همه ملتمسین تأثیرگذاری آمریکا در انتخابات ایران؛ ناقض صریح گزینه "آزادی" است که مردم ایران در انقلاب سال 57 به آن دست یافتند و دست اجنبی را از مداخله در امورات کشور قطع کردند.

این تفسیر بهتر نشان می‌دهد که چرا زاهد و امثال او از انقلاب اسلامی مردم ایران در سال 57 خاطره خوشی ندارند...