شهدای ایران: «اکبر ترکان» مشاور رئیس جمهور و دبیر شورای هماهنگی مناطق آزاد تجاری در دولت اول روحانی- که به دلیل اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان با گلایه مندی از سمت خود کنار رفت- در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: «نمایندگان مجلس یازدهم نمایندگان کل مردم نیستند نمایندگان اصولگرایان هستند چرا که رقابت بین اصولگرا و اصولگرا شکل گرفت و بخش زیادی از مردم امکان حضور در انتخابات را نداشتند. مجلس یازدهم نماینده قشر حداقل مردم بود».

ترکان در ادامه گفت: «در اینکه مجلس یازدهم از اکثریت قاطع اصولگرا تشکیل شده تردیدی نیست، در نتیجه از پشتوانه حداقلی مردم هم برخوردار است. اصلاح‌طلبان در مرحله انتخابات مجلس امکان حضور نداشتند».

برخلاف ادعای آقای ترکان، اصلاح طلبان علیرغم ترافیک کاندیدا در انتخابات مجلس شکست خوردند. علت شکست نیز کارنامه بسیار ضعیف این طیف در دولت، مجلس، شورای شهر و شهرداری تهران بود.

چندی پیش «غلامحسین کرباسچی» دبیرکل حزب کارگزاران در مناظره با «مصطفی تاجزاده» - که در ویژه نامه نوروزی روزنامه سازندگی منتشر شد- گفت: «معتقد نیستم انتخابات مجلس یازدهم مهندسی شده بود. در جلساتی که با همین آقای تاج زاده درباره انتخابات داشتیم دائماً آقایان می گفتند نامزد نداریم، آقای عبدالله نوری گفتند مگر نمی گویید نامزد ندارید، ۱۶۰ حوزه‌ای که معتقدید از الان نمایندگان آن روشن است را روی کاغذ بیاورید تا ببینیم انتخابات مهندسی شده است یا خیر اما آقایان نمی‌توانستند چنین کاری کنند».

کرباسچی در ادامه تصریح کرد: «آقای نوری به نوعی از جناح چپ اقرار ضمنی گرفتند مبنی بر اینکه اگر مردم رای نمی دهند به علت نارضایتی از عملکرد اصلاح طلبان است».

دبیر کل حزب کارگزاران در این مناظره با اذعان به ترافیک کاندیداهای اصلاح طلب در انتخابات مجلس یازدهم گفت: «اگر می‌خواستیم همه را در فهرست کارگزاران در تهران بیاوریم باید لیست ۴۵ نفره می‌دادیم».

در زمستان سال گذشته، همزمان با حملات گسترده اصلاح طلبان علیه شورای نگهبان، «پروانه مافی» نماینده اصلاح طلب مجلس در اظهارنظری قابل تأمل گفت: «این موضوع که اکثر نمایندگان اصلاح‌طلب رد صلاحیت شده‌اند، غلط است و اتفاقاً اکثریت آنها تأیید صلاحیت شده‌اند. اکثر نمایندگان خانم در مجلس نیز تأیید صلاحیت شدند».

«صادق زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح طلب نیز چندی پیش گفته بود: «انتخابات دوم اسفند ۹۸ نقطه پایان رسمی اصلاح‌طلبان بود. نه‌به‌واسطه آن که بخش قابل‌توجهی از نامزدهای اصلاح‌طلب تایید صلاحیت نشدند، بلکه بیشتر به‌واسطه آنکه حتی اگر نامزدهای این جریان تاییدصلاحیت هم شده بودند، آنان بخت و اقبالی در آن انتخابات نداشتند. چراکه مشکل اصلی اصلاح‌طلبان آن بود که بیش از دو سال می‌شد بدنه اجتماعی‌شان را از دست داده بودند، اما نمی‌خواستند این واقعیت تلخ را بپذیرند. افول جریان اصلاح‌طلب از بعد از مجلس دهم و تشکیل فراکسیون امید آغاز شد. انتخابات ۲۹ اردیبهشت ۹۶ و نحوه عملکرد آقای روحانی در دولت دومش، روند فروپاشی جریان اصلاحات را سرعت بخشید».