سرویس فرهنگی  شهدای ایران:چند هفته ای پس از شیوع ویروس کرونا یکی از سیاست های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تلاش برای فراهم کردن زمینه ها و مقدمات اکران آنلاین فیلم ها و نیز توزیع فیلم های توقیفی پشت خط مانده در شبکه نمایش خانگی بوده، با این توجیه که با تداوم شرایط کرونایی، خسارت کمتری به صنعت فیلمسازی کشور وارد شده و از آن سو به دلیل خانه نشینی مردم، سبد فرهنگی خانواده های ایرانی چنان متنوع و جذاب باشد تا آن ها رغبت به مصرف این قبیل محصولات داشته باشند.

در کلیت قضیه، شاید این توجیه و استدلال، منطقی به نظر برسد، اما باید توجه داشت به بهای اجرای چنین طرح ها و ایده هایی، متاسفانه برخی فیلم های نامناسب برای خانواده ها به راحتی در بستر فضای مجازی و نیز شبکه نمایش خانگی آن هم از سوی مراجع رسمی و معتبر همچون زیرمجموعه های وزارت ارشاد عرضه می شود که از آن جمله باید به اکران آنلاین کمدی های سخیفی چون"زیر نظر" به کارگردانی "مجید صالحی" اشاره کرد که با کوچکترین مسایل مبتذل و گریز زدن به برخی موضوعات می خواهند از تماشاگر خنده گرفته و به این وسیله میزان فروش خود را افزایش دهند.

حقیقتاً جای بسی تأسف است که سهم طنز و کمدی های سالم در سینمای ایران بسیار اندک شده و جای آن ها را کمدی های سخیف با شوخی های جنسی گرفته و معلوم نیست این روند شوم تا به کجا قرار است ادامه پیدا کند.

به طور خاص درباره فیلم مورد اشاره که در آن بازیگران معروفی چون "رضا عطاران"،  "امیرجعفری"، "مهران احمدی"، "آزاده صمدی" و "سروش جمشیدی" به ایفای نقش پرداخته اند، باید گفت که در واقع از یک سوژه نیم خطی آغاز می شود به این شکل که مردی به خانه برمی‌گردد و می‌بیند که مبل خانه‌اش توسط دوست معتادش سوختگی پیدا کرده و سوراخی به قاعده یک بند انگشت رویش مشخص شده. از آن سو همسر این شخص در شمال کشور به سر می‌برد و در راه برگشت به خانه است؛ به همین خاطر این دو دوست تصمیم می‌گیرند هر چه سریعتر گندکاری رخ داده را جمع و جور کنند و وقتی خودشان همچون پت و مت، بیشتر خرابکاری می‌کنند دست به دامان همسایگان عجیب و غریبشان می‌شوند. همسایه‌هایی شامل یک زن مطلقه و جذاب، یک مرد پولدار که پارتی راه انداخته و چند تن دیگر که قرار است داستانک های فرعی قصه را تأمین کنند اما دریغ از یک داستان حتی نیمه باورپذیر که بتوان شالوده یک فیلم سینمایی را بر مبنای آن قرار داد!

متاسفانه سوژه سوراخ کذایی در بسیاری از سکانس ها و عمده دیالوگ های این فیلم، بار جنسی به خود می گیرد و این در حالی است که علی القاعده، چنین فیلمی قرار است محصول فرهنگی سالم برای مردم و خانواده در ایام کرونایی باشد.

با تماشای این گونه آثار – چه در پرده سینما، چه در اکران آنلاین و چه در بستر شبکه نمایش خانگی- هر چه بیشتر به عمق کلام دغدغه مندانه و البته رُک "مسعود فراستی" پی می بریم که به طور خاص در برنامه دورهمی تصریح کرد:" فضای موجود سینمای امروز ایران فضای مسمومی است به خصوص این فیلم‌هایی که می‌گویند کمدی و اصلاً کمدی نیستند چرا که کمدی یکی از مهمترین ژانرهای سینما است؛ این آشغال‌هایی که ما می‌بینیم، لغت آشغال اصلاً فحش نیست زیرا از پول من، جیب من و مردم خرج می‌کنند و آشغال تحویل می‌دهند. "