این تقلیل بودجه در شرایطی است که جدا از احتساب افزایش هزینه‌ها و تورم، بسیاری از فعالیت‌های قرآنی کشور را دچار چالش کرده است. یقیناً یکی از اقشار آسیب‌پذیر در این بخش، مؤسسات قرآنی‌اند که فعالیت‌هایشان ارتباط مستقیمی با بودجه و اعتبار قرآنی دولت دارد؛ البته موضوع کاهش اعتبارات قرآنی در سال‌های گذشته دائماً در حال نوسان بوده تا جایی که در سال 1399 رکورد سال‌های پیش خود را جا‌به‌جا کرد.

هر چند که مسئولان امور قرآنی درباره کاهش میزان اعتبار قرآنی در این سال‌ها، نظرات متعدد و هشدارهایی می‌دهند اما اغلب‌ آنها در بیشتر مواقع، سعی می‌کنند نگرانی‌های ایجاد شده را با توصیه‌های رفعِ تکلیفی بیان کنند و به جای اینکه به فکر راه‌حل برای برون‌رفت از مشکلات باشند، از مسئولان سازمان برنامه و بودجه، مجلس و غیره انتقاد کنند.

واقعاً چه اتفاقی افتاده که همان مسئولانی که خود در قضایای کاهش بودجه قرآنی مقصرند، امروز نسبت به کاهش بودجه قرآنی کشور و غیره هشدار می‌دهند؟ به ‌نظر باید علت را در تغییر روش مدیریت امور قرآنی دانست که در مواجهه با اتفاقات گوناگون، توصیه‌های رفعِ تکلیفی را جایگزین پیگیری‌های قانونی و مطالبه‌گرانه می‌کنند.