یک سایت اصلاح‌طلب از اعضای فراکسیون امید خواست مظلوم‌نمایی را کنار بگذارند و درباره کارنامه ضعیف خود توضیح بدهند.
شهدای ایران: روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
عصر ایران با اشاره به ناکامی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس نوشت: نمایندگان مجلس دهم باید رودرروی مردم بنشینند و بگویند چرا کار به اینجا رسید و تفکری که با رای مردم از مجلس دور مانده بود، دوباره به سرکار برگشت و پارلمان را در اختیار گرفت.
ردصلاحیت‌ها جای خود اما نمی‌شود چشم‌ها را بر روی عملکرد نمایندگان مجلس دهم بست. مثلا چقدر خوب می‌شود محمدرضا عارف به‌عنوان رئیس فراکسیون امید حداقل بعد از پایان عمر نمایندگی قفل از دهان بگشاید و حرف بزند البته نه مثل بیانیه‌ای که برای دوران چهار ساله نمایندگی خود صادر کردند. بگوید چه کارهایی کرده‌اند، چه کارهایی می‌خواستند بکنند و نتوانستند و چه کارهایی نکرده‌اند.
قطعا نتیجه انتخابات مجلس یازدهم، حاصل ناامیدی مردم از نمایندگان مجلس دهم بود. اگر نماینده‌های مجلس کار خود را به خوبی انجام می‌دادند و یا حداقل مردم می‌دیدند که وکلای‌شان در مجلس، در حال تلاش هستند اما زورشان نمی‌رسد شاهد تکیه زدن دوباره برخی افراد به کرسی‌های سبز پارلمان نبودیم. برخی نمایندگان حتی به خود زحمت نمی‌دادند در مورد شرایط کشور نطق کنند یا حرفی بزنند. بعضی از اسامی برای ما که کارمان خبر و تحلیل است، ناآشنا بود چه برسد به مردم عادی.
عصر ایران با منفعلانه خواندن رفتار فراکسیون امید نوشت: حاصل عملکرد مجلس دهم تشکیل مجلسی شاید تندتر از مجلس نهم.
دیگر گلایه از شورای نگهبان و ردصلاحیت‌ها را باید کنار گذاشت و نقد درون‌جریانی را شروع کرد. اصلاح‌طلبان باید از خود بپرسند چرا به قدرت رسیدیم و چرا آن را از دست دادیم؟ نه تنها در مورد مجلس، در مورد دولت هم باید این پرسش مطرح شود. چرا همه فکر می‌کنند رئیس‌جمهور آینده ایران یک اصولگرا است. مردم باید هرجا نمایندگان مجلس دهم به‌ویژه در تهران را دیدند - البته به شرطی که آنها را بشناسند از بس که نبودند تا دیده شوند- در مورد عملکردشان و رفتارشان سوال کنند و از آنها دلیل سکوت‌شان را مطالبه کنند و از حق‌شان بگویند و امیدی که قربانی «امید» شد.
عصر ایران با اشاره به ناکامی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس نوشت: نمایندگان مجلس دهم باید رودرروی مردم بنشینند و بگویند چرا کار به اینجا رسید و تفکری که با رای مردم از مجلس دور مانده بود، دوباره به سرکار برگشت و پارلمان را در اختیار گرفت.
ردصلاحیت‌ها جای خود اما نمی‌شود چشم‌ها را بر روی عملکرد نمایندگان مجلس دهم بست. مثلا چقدر خوب می‌شود محمدرضا عارف به‌عنوان رئیس فراکسیون امید حداقل بعد از پایان عمر نمایندگی قفل از دهان بگشاید و حرف بزند البته نه مثل بیانیه‌ای که برای دوران چهار ساله نمایندگی خود صادر کردند. بگوید چه کارهایی کرده‌اند، چه کارهایی می‌خواستند بکنند و نتوانستند و چه کارهایی نکرده‌اند.
قطعا نتیجه انتخابات مجلس یازدهم، حاصل ناامیدی مردم از نمایندگان مجلس دهم بود. اگر نماینده‌های مجلس کار خود را به خوبی انجام می‌دادند و یا حداقل مردم می‌دیدند که وکلای‌شان در مجلس، در حال تلاش هستند اما زورشان نمی‌رسد شاهد تکیه زدن دوباره برخی افراد به کرسی‌های سبز پارلمان نبودیم. برخی نمایندگان حتی به خود زحمت نمی‌دادند در مورد شرایط کشور نطق کنند یا حرفی بزنند. بعضی از اسامی برای ما که کارمان خبر و تحلیل است، ناآشنا بود چه برسد به مردم عادی.
عصر ایران با منفعلانه خواندن رفتار فراکسیون امید نوشت: حاصل عملکرد مجلس دهم تشکیل مجلسی شاید تندتر از مجلس نهم.
دیگر گلایه از شورای نگهبان و ردصلاحیت‌ها را باید کنار گذاشت و نقد درون‌جریانی را شروع کرد. اصلاح‌طلبان باید از خود بپرسند چرا به قدرت رسیدیم و چرا آن را از دست دادیم؟ نه تنها در مورد مجلس، در مورد دولت هم باید این پرسش مطرح شود. چرا همه فکر می‌کنند رئیس‌جمهور آینده ایران یک اصولگرا است. مردم باید هرجا نمایندگان مجلس دهم به‌ویژه در تهران را دیدند - البته به شرطی که آنها را بشناسند از بس که نبودند تا دیده شوند- در مورد عملکردشان و رفتارشان سوال کنند و از آنها دلیل سکوت‌شان را مطالبه کنند و از حق‌شان بگویند و امیدی که قربانی «امید» شد.
