بیانیه محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید در مجلس دهم، نوشدارو پس از مرگ سهراب و در شرایطی منتشر شده که محبوبیت اجتماعی اصلاح‌طلبان در بدترین وضعیت خود به سر می‌برد.
شهدای ایران: روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
سایت اصلاح‌طلب فرارو با انتشار تحلیل فوق می‌نویسد:
محمدرضا عارف رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان پس از پایان دوره دهم مجلس، گزارشی منتشر کرده و در آن از عملکرد خود و فراکسیون امید دفاع کرده است. عارف در این بیانیه سعی کرده برای سکوت‌ها و کم‌کاری‌هایی که مورد انتقاد افکار عمومی قرار دارد دلیلی ارائه کند.
محمدرضا عارف در کل دوران چهار سال نمایندگی‌اش فقط سه بار در مجلس نطق کرد. او در این چهار سال به ندرت با رسانه‌ها گفت‌وگو می‌کرد و همیشه در شرایط حساس، سیاست سکوت را در پیش می‌گرفت. او در طول چهار سال حتی از کارنامه خود و فراکسیون امید هم دفاع تمام قدی انجام نداد. سکوت‌های او شهره عام و خاص و مایه اعتراض بدنه اصلاح‌طلبان بود.
رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، در ماه‌های اخیر زیر شدیدترین انتقادات و فشارهای فعالان سیاسی اصلاح‌طلب بوده است. بسیاری متعقدند او باید از این مسئولیت استعفا دهد چرا که نتوانسته است در جایگاه یک رهبر موثر برای اصلاح‌طلبان عمل کند. عارف در برابر درخواست‌ها برای استعفا هم سکوت کرده و به نوعی مقاومت می‌کند. شاید بیانیه اخیر او و وعده‌اش برای توضیحات بیشتر درباره اقدامات فراکسیون امید در راستای کاهش فشارها بر او در جبهه اصلاحات باشد.
پس از انتخابات سال ۴۹۴ و موفقیت نسبی لیست امید در آن انتخابات انتظار زیادی از این لیست و به ویژه عارف به عنوان سرلیست آن در افکار عمومی وجود داشت. انتظاری که خیلی سریع کار خود را کرد و موج نارضایتی از عملکرد فراکسیون امید را به وجود آورد.
سوال مهم این است که چرا عارف حالا به انتقادات و انتظارات پاسخ می‌دهد، چرا در زمانی که نماینده مجلس بود گزارش کار نمی‌داد و نشست خبری برگزار نمی‌کرد؟ عده‌ای معتقدند که او در حال زمینه‌چینی برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری است. عارف در سال ۹۲ رقیب حسن روحانی بود به دلیل عدم حمایت اصلاح‌طلبان، او ناچار شد که به نفع روحانی کناره‌گیری کند.
البته اگر عارف برای ریاست‌جمهوری آماده می‌شود باید بداند، وضعیت برای او بسیار دشوار است، محبوبیت اصلاح‌طلبان در بدترین روزهای خود قرار دارد. این مسئله در مورد شخص عارف محسوس‌تر هم هست. او دیگر چهره میانه‌رو اصلاح‌طلبان نیست بلکه به عنوان شخصیتی کم کار، ناتوان و معامله‌گر در میان بدنه اصلاح‌طلبان شناخته می‌شود. حتی بسیاری او را فرصت‌طلب می‌دانند که به دنبال استفاده از نردبان اصلاحات برای بالا رفتن است. در این شرایط ممکن است جریان اصلاح‌طلب از عارف برای ریاست‌جمهوری حمایت نکند، البته احتمالا رقبای اصلاح‌طلبان از حضور او در عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری به خوبی استقبال کنند. چرا که آن‌ها نیز از اوضاع اصلاح‌طلبان باخبرند و تصور می‌کنند عارف شانسی برای موفقیت ندارد، اما از حضورش می‌توان استفاده تبلیغاتی کرد. عارف در جدال درونی اصلاح‌طلبان نیز مخالفان جدی همچون حزب کارگزاران دارد.
سایت اصلاح‌طلب فرارو با انتشار تحلیل فوق می‌نویسد:
محمدرضا عارف رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان پس از پایان دوره دهم مجلس، گزارشی منتشر کرده و در آن از عملکرد خود و فراکسیون امید دفاع کرده است. عارف در این بیانیه سعی کرده برای سکوت‌ها و کم‌کاری‌هایی که مورد انتقاد افکار عمومی قرار دارد دلیلی ارائه کند.
محمدرضا عارف در کل دوران چهار سال نمایندگی‌اش فقط سه بار در مجلس نطق کرد. او در این چهار سال به ندرت با رسانه‌ها گفت‌وگو می‌کرد و همیشه در شرایط حساس، سیاست سکوت را در پیش می‌گرفت. او در طول چهار سال حتی از کارنامه خود و فراکسیون امید هم دفاع تمام قدی انجام نداد. سکوت‌های او شهره عام و خاص و مایه اعتراض بدنه اصلاح‌طلبان بود.
رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان، در ماه‌های اخیر زیر شدیدترین انتقادات و فشارهای فعالان سیاسی اصلاح‌طلب بوده است. بسیاری متعقدند او باید از این مسئولیت استعفا دهد چرا که نتوانسته است در جایگاه یک رهبر موثر برای اصلاح‌طلبان عمل کند. عارف در برابر درخواست‌ها برای استعفا هم سکوت کرده و به نوعی مقاومت می‌کند. شاید بیانیه اخیر او و وعده‌اش برای توضیحات بیشتر درباره اقدامات فراکسیون امید در راستای کاهش فشارها بر او در جبهه اصلاحات باشد.
پس از انتخابات سال ۴۹۴ و موفقیت نسبی لیست امید در آن انتخابات انتظار زیادی از این لیست و به ویژه عارف به عنوان سرلیست آن در افکار عمومی وجود داشت. انتظاری که خیلی سریع کار خود را کرد و موج نارضایتی از عملکرد فراکسیون امید را به وجود آورد.
سوال مهم این است که چرا عارف حالا به انتقادات و انتظارات پاسخ می‌دهد، چرا در زمانی که نماینده مجلس بود گزارش کار نمی‌داد و نشست خبری برگزار نمی‌کرد؟ عده‌ای معتقدند که او در حال زمینه‌چینی برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری است. عارف در سال ۹۲ رقیب حسن روحانی بود به دلیل عدم حمایت اصلاح‌طلبان، او ناچار شد که به نفع روحانی کناره‌گیری کند.
البته اگر عارف برای ریاست‌جمهوری آماده می‌شود باید بداند، وضعیت برای او بسیار دشوار است، محبوبیت اصلاح‌طلبان در بدترین روزهای خود قرار دارد. این مسئله در مورد شخص عارف محسوس‌تر هم هست. او دیگر چهره میانه‌رو اصلاح‌طلبان نیست بلکه به عنوان شخصیتی کم کار، ناتوان و معامله‌گر در میان بدنه اصلاح‌طلبان شناخته می‌شود. حتی بسیاری او را فرصت‌طلب می‌دانند که به دنبال استفاده از نردبان اصلاحات برای بالا رفتن است. در این شرایط ممکن است جریان اصلاح‌طلب از عارف برای ریاست‌جمهوری حمایت نکند، البته احتمالا رقبای اصلاح‌طلبان از حضور او در عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری به خوبی استقبال کنند. چرا که آن‌ها نیز از اوضاع اصلاح‌طلبان باخبرند و تصور می‌کنند عارف شانسی برای موفقیت ندارد، اما از حضورش می‌توان استفاده تبلیغاتی کرد. عارف در جدال درونی اصلاح‌طلبان نیز مخالفان جدی همچون حزب کارگزاران دارد.
