شهدای ایران:  پنجشنبه هفته گذشته در آخرین روز کاری هفته، سازمان سینمایی اسامی ۲۱ فیلم متقاضی اکران نوروز ۹۹ را که به دلیل تعطیلی سینماها متضرر شده‌اند، برای دریافت وام ۴ درصدی ۳۰۰ میلیون‌تومانی به بنیاد فارابی اعلام کرد. هر چند حمایت سازمان سینمایی از آثار متضررشده به واسطه کرونا اتفاقی بود که باید زودتر از اینها به وقوع می‌پیوست اما اسامی فیلم‌های قرار گرفته ذیل این وام، کمی عجیب و غیرمنتظره به نظر می‌رسد. بر اساس آنچه روابط عمومی سازمان سینمایی اعلام کرده، معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، فیلم‌های «خوب بد جلف ۲»، «شنای پروانه»، «پسرکشی»، «زن‌ها فرشته‌اند ۲»، «بازیوو»، «لامینور»، «خط استوا»، «درخت گردو»، «طلا»، «آنجا همان ساعت»، «زعفرانیه ۱۴ تیر»، «بنفشه آفریقایی»، «تومان»، «تعارض»، «دوزیست»، «عنکبوت»، «تبسم تلخ»، «بی‌صدا حلزون»، «پالتو شتری»، «سلفی با دموکراسی» و «مورچه‌خوار» را جهت دریافت وام ۳۰۰ میلیون‌تومانی به بنیاد سینمایی فارابی معرفی کرده است.


با وجود آنکه سازمان سینمایی اعلام کرده هر کدام از این فیلم‌ها که از سایر حمایت‌ها مانند اخذ وام از صندوق کارآفرینی امید بابت ساخت همین فیلم یا حمایت بابت اکران آنلاین برخوردار شده باشند مشمول این حمایت نمی‌شوند اما قطعا برای اعطای کمک‌های دولتی به آثار سینمایی باید کیفیت این آثار نیز مورد توجه قرار می‌گرفت. اصلا آیا می‌شود آثاری همچون «تعارض»، «تومان» و «بنفشه آفریقایی» را که از لحاظ کیفی بشدت سطح پایین‌تری نسبت به برخی دیگر از این آثار دارند، به لحاظ حمایت‌های مالی دولت با سایر آثار در یک سطح قرار داد؟ البته این طرح نکات مثبتی نیز دارد که یکی از آنها را باید عدم حمایت دولت از فیلم‌های دولتی دانست اما این مسأله مانع از آن نمی‌شود که ایرادهای این طرح را نادیده بگیریم، بویژه آنکه دولت در شرایطی همه آثار متقاضی اکران نوروزی را مورد حمایت قرار داده که برخی از این آثار «فقط» متقاضی اکران نوروزی بودند اگرنه مجوزی برای اکران نوروزی دریافت نکرده بودند که تعطیلی کرونایی به فعالیت اقتصادی آنها ضربه‌ای زده باشد.

این وام به شکل منطقی صرفا باید به همان آثاری تعلق می‌گرفت که یا در حال اکران عمومی بودند و اکران آنها به دلیل شیوع کرونا ناقص مانده است یا آثاری که مجوز اکران عمومی گرفته بودند و به واسطه کرونا از چرخه اکران دور ماندند. حتی بهتر بود دولت به جای رقم 300 میلیون، مبلغ بیشتری را به این آثار اختصاص می‌داد اما تعداد آثار را محدودتر می‌کرد. با این شرایط به نظر می‌رسد دولت در این ماجرا صرفا به دنبال کم ‌کردن انتقادات از سازمان سینمایی به عنوان متولی سینمای کشور بوده، نه کمک اصولی و منطقی به آثار سینمای ایران و کمک به چرخه اقتصادی سینما.