شهدای ایران: ابراهیم اصغرزاده، از فعالان ستادی اصلاح‌طلب به تازگی در بخشی از یک مصاحبه که خبرگزاری شفقنا آنرا منتشر کرد، گفته است:
"بسیاری جوانان و دانشجویان از من سؤال می‌کنند تا کی باید برای کسب نتیجه ملموس از یک جنبش اصلاح‌طلبانه باید صبر کرد؟ برای اصلاح تا ابد که نمی‌شود منتظر ماند. بالاخره ۱۰ سال، ۲۰ سال یا ۳۰ سال؛ نکند این همه سرمایه و انرژی در نهایت به کیسه محافظه‌کاران ریخته شود و به تحکیم و تثبیت مواضع آنان منجر شود؟ تجربه‌های شکست‌خورده در این راستا را تا چه اندازه باید تکرار کرد و آزمود؟ به آنها دلگرمی می‌دهم که اگر ارزش‌ها و جایگاه برخی از نیروهای سابق سیاسی رو به افول و زوال گذاشته ولی نیروهای سیاسی جدیدی ظهور می‌کند و با گسترش جابه‌جایی در نیروهای سیاسی جامعه، توازن قدرت تغییر خواهد کرد، در نتیجه آرایش و صف‌بندی‌های جدید، شکل خواهند گرفت. تجربیات و درس‌آموزی از بحران کرونا اولویت‌های جدیدی را به جامعه دیکته خواهد کرد. آنگاه بر پایه تجربه‌های تاریخی می‌توان مجددا اصلاح‌پذیری یا اصلاح‌ناپذیری را ارزیابی کرد."
*باید خوشبینی به خرج داد و اینطور نتیجه گرفت که جمله پر ابهام "برای اصلاح تا ابد که نمی‌شود منتظر ماند" را واقعا افرادی پر شور و بی‌اطلاع از سیاست و فلسفه حکومت به آقای اصغرزاده گفته‌اند...
و گرنه همه می‌دانیم که این جمله به معنی امید دادن به براندازان و ایجاد شور در میان آنهاست. خاصّه اگر از جانب یک رجل سیاسی گفته شود!
مع‌الوصف جای خوشوقتی است که اصغرزاده این جمله را نگفته، به آن افراد پرشور دلگرمی نسبتا معقولی داده و از جبر نامطمئن جابه‌جایی در سیاست نیز گفته است.
گفتنیست، رجال جریان سیاسی خاص در حالی بر اصلاح امور در ایران تأکید دارند که دهه‌ها از عمر جمهوری اسلامی بر سریر قدرت بوده‌اند و حتی دولت فعلی نیز ماحصل تقلای آنها برای دستیابی به قدرت است.
در واقع آنها بایستی به افراد پرشور جریان خود این توضیح را بدهند که نظام اسلامی از اساس بر مدار پیشرفت و اصلاح قرار دارد و ضعفی هم اگر مثلا در کارنامه آقای روحانی دیده می‌شود به رجال اصلاحات برمی‌گردد نه به ماهیت اصلاح‌گر و اصلاح‌خواه نظام اسلامی...
