شهدای ایران؛ آیت الله العظمی حق شناس رحمةالله علیه نقل می‌کردند که بنده یک زمانی خدمت علامه طباطبایی رحمةالله علیه رسیدم و از ایشان پرسیدم که راه کدام است!؟؛
ایشان در جواب فرمودند:
"اولش مراقبه، وسطش مراقبه، آخرش هم مراقبه!..."
نقل است که علمای قدیم همیشه همراهشان یک دفتری برای محاسبه داشتند و اعمالی را که انجام ميدادند، می‌نوشتند و اهل محاسبه و مراقبه بودند...
ایشان در جواب فرمودند:
"اولش مراقبه، وسطش مراقبه، آخرش هم مراقبه!..."
نقل است که علمای قدیم همیشه همراهشان یک دفتری برای محاسبه داشتند و اعمالی را که انجام ميدادند، می‌نوشتند و اهل محاسبه و مراقبه بودند...
برای مراقبه کردن، ابتدا بایستی که شخص در مقام مشارطه برآید؛ یعنی اینکه از اول صبح که بلند می‌شود، قصد کند که خلاف ما لا یرضی الله به (خلاف رضای الهی) در حد توان و بصورت اختیاری مرتکب نشود...
سپس از خداوند متعال یاری خواسته و درخواست توفیق نماید که و مِنَ اللّهِ توفیق...
در آخر شب هنگام خواب یک چند دقیقه اعمال روزش را مرور کند و از بدی ها استغفار و توبه تصمیم بر ترک کند و برای
خوبی هایی که نصیب او شده تا انجام دهد شکرگذار باشد تا ان شاء الله سبب زیادتی حسناتش گردد...
( برداشتی از چهل حدیث، نصایح علامه طباطبایی)
