از بزرگترین دستاوردهای حماسه نهم دی ماه، افشای چهره خواص بی‌بصیرت بود؛ خواصی که برخی از آنها با سابقه انقلابی در مسیر دفاع یا سکوت در ماجرای فتنه قرار گرفتند.
به گزارش شهدای ایران؛ جریان فتنه پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری طبق طراحی دشمنان خارجی انقلاب اسلامی تلاش داشت، از اردوکشی‌های خیابانی به عنوان اهرم فشاری برای حذف نظام اسلامی یا لااقل وادار کردن آن به پذیرش فرایند استحاله و کشیدن خط بطلان بر جمهوریت و اسلامیت نظام استفاده کند، پس از مدتی به این نتیجه رسید که «دروغ بزرگ تقلب» بیش از آنچه تاکنون بوده، پتانسیل و ظرفیت به خیابان کشاندن بدنه اجتماعی آنها را ندارد لذا از میانه راه با تعریف مفاهیم جدید و متوسل شدن به آیین‌ها و مراسم انقلاب، سعی داشت به هر نحو ممکن، جریان رو به زوال فتنه را زنده نگه دارد. دلایل انتخاب آئین‌های ملی ـ مذهبی برای اغتشاش‌آفرینی این بود که اولاً حضور خیابانی در آئین‌های ملی و مذهبی نیاز به مجوز قانونی نداشت. ضمناً در چنین روزهایی به دلیل حساسیت رسانه‌ها و افکار عمومی امکان دیده شدن اعتراضات و اغتشاشات افزایش می‌یابد.جریان فتنه با همین استدلال برنامه خود را بر آئین‌ها و مراسم‌های انقلاب اسلامی متمرکز کرد. سوء استفاده و اغتشاش در آیین نماز جمعه عبادی سیاسی جمعه که محل اجتماع مسلمین است، حمله به سیاست‌های آرمانی انقلاب اسلامی ایران در روز جهانی قدس و ایجاد آشوب و بلوا در روز سیزدهم آبان، روز ملی مبارزه با استکبار جهانی، همین‌طور ایجاد اغتشاش در روز شانزدهم آذر سال 1388 و توهین و جسارت به ساحت مقدس حضرت امام خمینی (ره) و آخرین مورد آن شکستن حرمت ایام عزاداری اباعبدالله (ع) توسط این فتنه‌گران را باید در همین راستا قلمداد کرد.
عاشورای سال 1388، برگزاری مراسم عزاداری در تکیه‌ها، حسینیه‌ها و مساجد موجب شد تا از ساعت اولیه صبح، برخی باقیمانده‌های جریان فتنه از فرصت پدید آمده استفاده کنند و با حضور در خیابان‌ها کف و سوت بزنند و ضمن ضرب و جرح عزاداران و نمازگزاران روز عاشورای حسینی حتی مساجد را آتش بزنند. فاجعه‌ای که در طول تاریخ بی‌سابقه بود و نتیجه آن برملا شدن ماهیت شوم و ضددین جریان فتنه شد که بیش از پیش آنها را در سراشیبی سقوط قرار داد و موجب بیزاری مردم از آنها شد.
آنچه در این یادداشت نگارش شده، بازخوانی حماسه ماندگاری است که به تعابیری انقلاب سوم نام گرفته است. حماسه‌ای که در لحظه‌ای ناب به مدد حمایت از اصل و اصالت انقلاب اسلامی آمد و حیاتی دوباره به آن بخشید.
بررسی ماهیت حماسه نهم دی ماه 1388 از زوایای گوناگون قابل واکاوی است اما در ماهیت و اصالت این روز می‌توان گفت که روز غلبه جنود الهی بر جنود شیطان بود.
آنهایی که آمدند و آبرو دادند به انقلاب اسلامی، در سرتاسر خیابان آزادی و انقلاب اسلامی تهران (از میدان امام حسین (ع) تا میدان آزادی و خیابان‌های اطراف) و در سراسر کشور از لشگریان جنود الهی بودند و سپاهیان جنود شیطان همان‌هایی بودند که هشت ماه فتنه‌انگیزی کرده بودند و در آن روز در شعارها و نوشته‌های مردم مورد غضب و خشم قرار گرفتند.(البته باید آن بخش از مردم که درخصوص نتیجه انتخابات به هر دلیل در روزهای اول اعتراض داشتند از آن تعداد معدودی که در روز عاشورای حسینی آنگونه فاجعه آفرید جدا نمود.)
روز خروش ملت ایران و روز نه گفتن ملت ایران به سران فتنه و اربابانشان و آری گفتن به نظام اسلامی و بیعتی دوباره با آرمان‌های والای حضرت امام خمینی (رحمة‌الله علیه) و رهبر فرزانه انقلاب اسلامی بود. در واقع روز نهم دی روز شلیک تیر خلاص بر پیکر نامبارک فتنه‌گران بود که به خاک مالیده شدند.
در روز نهم دی ماه 1388، مشروعیت سیاسی نظام اسلامی بار دیگر با حضور خودجوش ده‌ها میلیون مردم در تهران و تمامی شهرهای دیگر کشور به جهانیان اعلام شد.
در واقع حماسه نهم دی ماه، ویژگی‌های ارزشمندی داشت که ابتدا تیتروار به این ویژگی‌ها اشاره می‌شود:
الف ـ مهم‌ترین پیام حماسه ماندگار نهم دی تجدید بیعت دوباره با مقام معظم رهبری، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) و تمرکز شعارهای مردم در حمایت از ولایت و تنوع اقشار مردمی حامی ولایت فقیه بود.
ب ـ مردم نشان دادند در آستانه ورود به 32 سالگی انقلاب اسلامی همچنان به این نظام و انقلاب وفادارند و همچنان بر سر آرمان‌ها و ارزشهای خویش ایستاده‌اند و هنگامی که احساس کنند حادثه‌ای نظام و کشور را تهدید می‌کند همه در یک جبهه قرار می‌گیرند و به مقابله با آن تهدید می‌پردازند.
ج ـ فتنه‌گران تا آن روز تسلیم رأی مردم و قانون نشده بودند و با هدف ضربه زدن به انقلاب، از هر فرصتی برای ایجاد بی‌نظمی، آشوب، اغتشاش استفاده می‌کردند اما در آن روز مردم خشم و نفرت خود را از آنان نشان دادند و خواستار برخورد جدی با آنان شدند.
د ـ فتنه پس از انتخابات سال 1388 به گونه‌ای پیش رفته بود که به روشنی دست استکبار جهانی و عوامل داخلی آنان در دامن زدن به التهاب ها و اغتشاش آفرینی‌ها دیده می‌شد. مردم در راهپیمایی نهم دی ماه به استکبار جهانی اعلام کردند که در برابر دشمنی‌های آنها کوتاه نخواهند آمد و تا پای جان برای حفاظت از انقلابشان خواهند ایستاد.
ه ـ یکی از اصلی‌ترین و بیشترین شعارهای مردم شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود و پایبندی مردم به آرمان‌های انقلاب بود. مردم دست رد بر سینه کسانی زدند که پیش از این موضوع جمهوری ایرانی را طرح کرده بودند.
و ـ نسل اول و دوم و سوم همه با هم آمدند تا بگویند همه نسل‌ها با انقلاب گره خورده و پیوند ناگسستنی دارند. حضور گسترده و میلیونی مردم در راهپیمایی نهم دی این نظریه را اثبات کرد که به رغم برخی ریزش‌ها، انقلاب با رویش‌های بسیاری روبروست.
زـ نهم دی به صحنه تجلی بصیرت و دشمن‌شناسی مردم تبدیل شد. مردم نشان دادند که در دینداری خود، بصیرت اسلامی ناب محمدی (ص) را انتخاب کرده‌اند و بر اسلامیت جمهوری اسلامی افتخار می‌کنند.
ح ـ یک بار دیگر به جهانیان ثابت شد ملت ایران قدرت خاموش کردن هر فتنه‌ای را دارد.
ط ـ در نهم دی تحلیل‌های اشتباه دشمنان نقش بر آب شد. آنان که با یک گمان غلط وارد میدان شده بودند با به میدان آمدن قاطبه مردم در نهم دی ماه که همه مردم ایران را متحد در صف مخالفت با اغتشاش قرار داده بود، متوجه تحلیل اشتباه خود شدند و نقشه‌های آنان نقش بر آب شد.
ی ـ شعارهای خودجوشی که توسط مردم در روز نهم دی سر داده شد، نشان داد که مردم کشور ما تحلیل‌گر هستند و به مسائل سیاسی به خوبی واقفند و در این راستا حتی از نخبگان جامعه هم شعور سیاسی بالاتری دارند.
دهمین روز محرم، عاشورای حسینی سال 1388 به نیمه رسیده بود،هیأت عزاداری گرم عزای حسینی بودند. نماز عاشورا را خوانده و پای سفره طعام حسینی، غم جانسوز را تجربه می‌کردند.
ساعتی از ظهر نگذشته بودکه خبرهایی سریع در مساجد و هیأت‌ها در تهران پیچید که فتنه‌گران سوار بر اساس شهوت و قدرت در خیابان های تهران و عموماً درخیابان انقلاب اسلامی، میدان فردوسی، چهارراه کالج می‌تازند.
به واقع به نظر می‌رسید که به دنبال انتقام‌گیری از عزاداران حسینی بودند که ده روز در عزای سالار شهیدان گریسته و بر سر و صورت زده‌اند. نقطه هدف اولیه آنان هتک حرمت به ارزشهای عاشورا و حسینی بود. آتش زدن خیمه‌های عزای حسینی و به آتش کشیدن نمادهای ایام عزاداری حضرت سیدالشهدا (ع) و عربده‌کشی منافقین در خیابان و هجوم به سطل‌های زباله و شعار علیه رهبری و انقلاب اسلامی و حمله به اموال دولتی و مردم، اهداف بعدی آنان بود.
در خیابان‌ها هلهله کردند، کف زدند و به عزاداران حسینی و هر آنکه پیراهن مشکی بر تن داشت و نشان و محاسنی داشت حمله کردند.
اولین واکنش مردم تنها چند ساعت پس از عربده‌کشی آنان و مقابله با این جریان به واقعیت پیوست.
خبرهای بعدی که به اطلاع مردم رسانده شد، غروب عاشورا و ششم دی ماه 1388 بود و از صبح فردا تحرکات مردمی، صدور بیانیه‌ها، اعلام اطلاعیه‌ها و تجمع‌های اقشاری علیه فتنه‌گران در سراسر کشور شکل گرفت. واکنش‌های اقشاری در حدی بود که همان شب سران فتنه‌گر با صدور اطلاعیه‌هایی، هتک حرمت قشون و پیاده‌‌نظام خود را با عنوان «خداجوی» معرفی کردند. پیام آن روز موسوی و اظهارنظر برخی دیگر از سران فتنه در قبال حوادث روز عاشورا، نشان داد که جریان فتنه با دین و اعتقادات مردم مشکل داشته و به همین دلیل در برابر نظام اسلامی و ولایت فقیه ایستاده و اعتراض به نتایج انتخابات، بهانه‌ای بیش نبود.
این رفتار فتنه‌گران، واکنش پرخروش و حماسی مردم در نهم دی را به همراه داشت که در آن، مردم در صفوفی فشرده و یکپارچه در برابر فتنه‌گران به صحنه آمدند و آنان را منزوی کردند و در واقع به حاشیه راندند.
شاید این سؤال جدی مطرح باشد که اصحاب فتنه پس از انتخابات، هشت ماه تمام، هجومی‌ترین تعرضات خود را نسبت به نهادهای انقلاب، رهبری نظام و ارزشهای آن و از همه مهم‌تر به آرای مردم داشتند و همه‌گونه صبر و رأفت نظام اسلامی را دیده بودند، چرا حرمت‌شکنی خود را در روز عاشورای حسینی بی‌شرمانه‌تر به رخ کشیدند؟
به خوبی خلاف ادعای موسوی و دیگر سران فتنه و حامیان آنان که فتنه‌گران را همراهی کردند را دریافت که حرمت‌شکنان روز عاشورا هیچ نسبتی با «ملت خداجوی» و عزاداران امام حسین (ع) نداشتند. حرمت‌شکنان، مجموعه‌ای ناهمگون با باورها و اعتقادات متفاوت و بعضاً متضادی بودندکه با هدف مقابله با نظام اسلامی به صحنه آمده بودند. منافقین، بهایی‌ها، سلطنت‌طلبان، گروه‌های چپ‌گرای مارکسیستی، منحرفین، لیبرال‌ها و ملی‌گرایان غرب‌گرا و عده‌ای هم از انقلابیون فرسوده و پشیمان از مبارزه با شاه و آمریکا، این جماعت را تشکیل داده بودند ضمن اینکه از حمایت کامل صهیونیستها، آمریکا، اتحادیه اروپا به ویژه انگلیس و از همه امکانات آنان از جمله ماهواره و …کاملاً حمایت و سازماندهی می‌شدند و آنان نیز بی‌پرده و آشکارا در حمایت از سران فتنه و گروه‌های نامبرده به میدان آمدند و پشتیبانی نمودند و همین بیگانگی و ناهمگونی باعث شد که اقداماتی را انجام دهند که مردم مؤمن و انقلابی، چهره واقعی آنها را آنگونه که هست بشناسند. شعارهای حرمت‌شکنان در عاشورا در ادامه شعارهای پیشین آنان در روزهای قدس، سیزدهم آبان و شانزدهم آذر بود.
این ویژگی عاشورای حسینی است که به خوبی صف حق‌طلبان را از صف مدعیان دروغین حق، جدا می‌ساخت و عصر ششم دی ماه چنین شد.
مردم در هشت ماه پس از انتخابات، بسیاری از رفتارهای نادرست فتنه‌گران و معاندین را تحمل کردند اما حرمت‌شکنی به عاشورا که نه تنها شیعیان، بلکه مسلمانان اهل سنت و حتی اقلیت‌های دینی از ارامنه و آشوری تا دیگر ادیان الهی، احترامی خاص به آن دارند، امری نبود که بشود آن را تحمل کرد و اتفاق مهمی که بعد از حرمت‌کشنی آنان در روز عاشورا انجام شد تمامی یا اکثریت کسانی که به اصل نظام جمهوری اسلامی و ارزشهای انقلاب پایبند بودند ولی در مسیر حوادث بعد از انتخابات سؤالات و ابهاماتی در ذهن داشتند با حادثه روز عاشورا کاملاً برایشان مشخص شد که موضوع چیست و این گروه از هموطنان که به انتخابات و بعضی از مسائل اعتراض داشتندکاملاً به صف مردم و بعضاً محکم‌تر از دیگران در روز نهم دی حضور یافتند و به نوعی اصرار داشتندکه وفاداری خود را مجدداً به نظام مقدس جمهوری اسلامی اعلان نمایند و این خود به تنهایی می‌توانست دستاوردی جدید برای نظام باشد چرا که استکبار جهانی و دشمنان این نظام در خارج و داخل ماه‌ها بود که هجمه تبلیغاتی زیادی را به عمل آوردند تا بخشی از هموطنان عزیز و انقلابی را از نظام جدا کنند که با روشن شدن ماهیت ضدانقلاب و حضور حماسه‌ای همه مردم نقشه‌های چندین ماهه آنان را در روز نهم دی ماه نقش بر آب کردند.
در این میان، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی برای روز نهم دی فقط یک اطلاعیه صادر کرد و زمان و مکان تجمع را در تهران، میدان انقلاب و دیگر استان‌های کشور به تناسب محل مناسب اعلام داشت. قطعاً باید صوت مراسم و امکانات حضور چند میلیونی مردم را فراهم می‌کرد و تمهیدات لازم دیگر که در عموم مراسم موردنظر قرار می‌گرفت. اما در آن روز مردم از هر طبقه و هر قشر با هر سلیقه سیاسی آمدند، چون معتقد بودند که آرمان‌های امام(ره) مقام معظم رهبری و شهیدان سرفراز، حقیقی و روشن بود. به این جهت همه آمدند. آن هم در روز غیرتعطیل و امکانات کم مراسم و به روشنی می‌توان این امکانات کم مراسم را که جوابگوی این حضور نبود در جای جای مراسم دید.
به یقین مسئولین مراسم در تهران و استان های کشور نیز انتظار چنین حضور پرشوری از مردم را نداشتند و به این‌گونه حماسه نهم دی ماه رقم خورد.
بسیاری از صاحبنظران معتقد بودند که حماسه نهم دی ماه، مهر پایانی بر فتنه‌های خیابانی بود. حوادث هشت ماه سراسر فتنه در جامعه و هجوم رسانه‌های بیگانه و حمایت‌های عناصر خودفروخته داخل و در مقابل دفاع مقدس هشت ماهه صبر و بردباری و نوعی خویشتنداری دلسوزان انقلاب اسلامی و تدبیر حکیمانه رهبری، وضعیت را به‌گونه‌ای التهاب‌آور ساخته بود. هرچند مدتی بود که بحران‌ها و فتنه‌های خیابانی کمی فروکش کرده بود اما هر از گاهی و به مناسبتی باز هم فتنه‌گران عرض اندام می‌کردند. علاوه بر آن، ذهن و اندیشه بخشی از مردم به دلیل ناآرامی‌ها و اغتشاشات و جنگ روانی سران فتنه و ایادی آنها پریشان بود.
با توجه به تمام شرایط موجود به ویژه دفاع مقدس هشت ماهه، در واقع حضور یکپارچه مردم در نهم دی ماه، مهر پایان بر فتنه‌های خیابانی بود.
از بزرگترین دستاوردهای حماسه نهم دی ماه، افشای چهره خواص بی‌بصیرت بود. خواصی که برخی از آنها با سابقه انقلابی در مسیر دفاع یا سکوت در ماجرای فتنه قرار گرفتند. همان‌هایی که کیلومترها از مسیر دفاع جانانه ملت از انقلاب و رهبری و ارزشهای انقلاب اسلامی عقب افتاده بودند. لحظه‌های ناب را نشناختند و در واقع ناخودآگاه و برخی با آگاهی در برابر امام، نظام و ولایت قرار گرفتند. اما چرا چنین شد؟ بر حسب تجربه تاریخی، پیروی از هوای نفس، حرام‌خواری، قدرت‌طلبی و جاه‌طلبی از عوامل اصلی انحراف خواص جبهه اهل حق بود. خواصی که به همین دلایل با حضرت علی (علیه‌السلام) ، حضرت امام حسن و امام حسین (علیه‌السلام) جنگیدند. همین دلایل نیز سبب گردید که در انقلاب اسلامی نیز خواصی که با امام (رحمة‌الله علیه) بودند و سالها در مسئولیت‌های گوناگون حضور داشتند، امروز به خاطر دنیا و لجاجت‌های‌شان و بی‌بصیرتی محض، در برابر نظام اسلامی و رهبری بایستند و دنیا و آخرتشان را تباه سازند.
آما آنچه باعث خرسندی و امیدواری شد بصیرت توده‌های مردمی بود که نگذاشت این انحراف خواص دنیاگرا، انقلاب اسلامی را از مسیر اصلی خارج سازد و نظام اسلامی را دچار انحراف کند.
