من در باب آن چه شما یادآوری کرده اید، هیچ دفاعی نمی کنم. گاهی گوینده از تلخی لحن خود به قدر شنونده آگاه نمی شود، در این موارد همه باید از خداوند متعال بخواهند که گوینده را متوجّه و اصلاح کند و اگر ممکن شود به او تذکّر دهند. توفیق شما را از خداوند متعال مسئلت می نمایم.
سرویس اجتماعی شهدای ایران:آنچه در زیر می خوانید نامه یک دختر 17 ساله از تهران است به نام زینب - ن که به دنبال اقامه نماز جمعه چند سال پیش حضرت آیت الله خامنه ای در روز قدس در دانشگاه تهران به عنوان تذکر به ایشان اینگونه می نویسد:دختر 17 ساله ای از تهران، به نام(زینب-ن) نامه ای به مقام معظّم رهبری می نویسد و در آن می آورد : روز قدس، -در میان خطبه های شما-مردی بلند شد، مثل این که نامه ای داشت، ولی شما چقدر تلخ او را در انظار هزاران نفر شکستید.
مقام معظّم رهبری برای روشن شدن ذهن آن نوجوان، چنین می نویسد:
دختر عزیزم! از تذکّر شما خرسند و متشکّرم و امیدوارم خداوند همه ما را ببخشد و از خطاهای کوچک و بزرگ ما-که کم هم نیستند-در گذرد.من در باب آن چه شما یادآوری کرده اید، هیچ دفاعی نمی کنم. گاهی گوینده از تلخی لحن خود به قدر شنونده آگاه نمی شود، در این موارد همه باید از خداوند متعال بخواهند که گوینده را متوجّه و اصلاح کند و اگر ممکن شود به او تذکّر دهند. توفیق شما را از خداوند متعال مسئلت می نمایم.
دختر عزیزم! از تذکّر شما خرسند و متشکّرم و امیدوارم خداوند همه ما را ببخشد و از خطاهای کوچک و بزرگ ما-که کم هم نیستند-در گذرد.من در باب آن چه شما یادآوری کرده اید، هیچ دفاعی نمی کنم. گاهی گوینده از تلخی لحن خود به قدر شنونده آگاه نمی شود، در این موارد همه باید از خداوند متعال بخواهند که گوینده را متوجّه و اصلاح کند و اگر ممکن شود به او تذکّر دهند. توفیق شما را از خداوند متعال مسئلت می نمایم.
