برخورد خشونت‌آمیز پلیس،در فرانسه اتفاق غیرمعمول نیست اما این‌بار به‌واسطه مصدوم شدن خبرنگار و تصویربردار ایرانی در یکی از این حادثه‌ها در فرانسه .توجه‌ها به این سمت معطوف شد.
به گزارش شهدای ایران ،آقای زین‌العابدین شهسوار حسینی، خبرنگار صداوسیما در این حاثه به‌دلیل استنشاق گازهای سمی و اشک‌آور مسموم شد و آقای رامین توحیدیان، تصویربردار خبرگزاری صداوسیما بر اثر برخورد گلوله پلاستیکی پلیس فرانسه بیهوش شده و به کما رفت که پس از چندی هر دو بهبود یافته و از بیمارستان مرخص شدند. آنچه درباره این ماجرا بسیار مهم است، سکوت چهره‌ها و مشاهیر، سیاسیون و فعالان رسانه‌ای غرب‌گرا، دولت‌های غربی در این خصوص بود.
اگر تصور کنیم چنین اتفاقی برای یک خبرنگار فرانسوی در اعتراضات تهران اتفاق می‌افتاد قطعاً این سکوت جای خودش را جیغ‌وفریادهای آزاردهنده رسانه‌ای می‌داد. دومین نکته اینکه این رفتار خشونت‌آمیز پلیس در کشوری اتفاق می‌افتد که مهد آزادی و دموکراسی است و رسانه‌هارکن چهارم این دموکراسی به‌شمار می‌روند. در گفت‌وگو با شهسوار حسینی، خبرنگار صداوسیما جزییات این ماجرا را بررسی کردیم.
شهسوار حسینی درباره این موضوع که چرا از لحظه مصدومیت تصویری موجود نیست، جزییات حادثه را تشریح کرد و گفت: در آن لحظه پلیس دورتادور ما را گرفته بود و ما را قیچی کرد. ما بین یک جمعیت چهار-پنج‌هزار نفری بودیم و پلیس از پشت حمله کرد. محیط پر از گاز اشک‌آور و گاز فلفل و گازهای سمی دیگر بود. بسیاری از جمعیت دچار تهوع شدند و خون و کف بالا می‌آوردند. جمعیت بسیار متراکم بود و افراد از روی هم رد می‌شدند. حال و هوا و فشار، مرا به یاد حادثه منا می‌انداخت و امیدم رابه زنده ماندن از دست داده بودم. طبیعتاً در آن‌فضا دوربین و تصویربردار نمی‌توانست چیزی ثبت کند. در همین لحظه بود که من برگشتم و دیدم که تصویربردارم سر و گردنش پر از خون است. خود من هم به‌شدت بی‌حال و مسموم شدم و اصلاً متوجه نشدیم که چگونه به بیمارستان منتقل شدیم. دو تا دختر و پسر فرانسوی که در اعتراضات بودند ما را به بیمارستان رساندند و خیلی هم زحمت کشیدند و پیگیر کار ما بودند. تصویربردارمان هم که دقایقی در کما بود. آن عکسی را هم که منتشر شد آن‌ها گرفتند و شرایط را آن‌ها برای ما توضیح دادند.
خبرنگار صداوسیما این‌گونه برخوردها را از طرف پلیس فرانسه مسبوق به سابقه دانست و گفت: این‌گونه خشونت‌ها و رفتار غیرانسانی از طرف پلیس فرانسه عادی است؛ اما چون الان دو ایرانی مورد هجوم قرار گرفته‌اند ما روی این موضوع حساس شدیم. البته برخورد پلیس با معترضان و مقابله با بی‌نظمی و اغتشاش امری طبیعی است اما اینکه بخواهد شهر را به‌صورت یک محیط جنگی دربیاورد و از سلاح‌ها و ابزارهایی که غیرمتعارف است استفاده کند مقبول نیست. تا الان هیچ آماری از مصدومان و مجروحان این حادثه منتشر نشده است. فقط گفته شده که حدود 300نفر بازداشت شده‌اند که تعدادی آزاد شده‌اند و حدود 45نفر را نگه داشته‌اند.
او با بیان اینکه همه معترضانی که در این تظاهرات بودند، در چارچوب سندیکا بودند، گفت: اینجا هیچ فردی برای خودش پرچم دست نمی‌گیرد. اگر کسی این کار را بکند توسط خود تظاهرکنندگان طرد می‌شود.
همین روز پنجم ماه مِی (امروز) قرار بوده که تظاهرات بزرگی علیه ماکرون به مناسبت نخستین سالگرد پیروزی‌اش در انتخابات برگزار شود. از خیلی‌وقت پیش مخالفان اعلام کرده بودند که می‌خواهند این اعتراضات در محوطه موزه لوور برگزار شود. بعد از تظاهرات خونین اول مِی، دولت اعلام کرد که به‌دلیل اینکه نمی‌تواند دامنه اعتراضات را جمع کند، قرار است در محل اپرای پاریس برگزار شود. قرار است 2000پلیس ضدشورش مستقر شود و برای نخستین‌بار است که برای تظاهرکنندگان ورودی مخصوص گذاشته‌اند که معترضان را کنترل کنند. دولت دستور داده کسانی که احتمال اغتشاش دارند بازداشت شوند. جلوی هر کدام از سندیکاها هم پلیس حرکت می‌کند. مردم هم باید پشت سر آن‌ها حرکت کنند.
شهسوار ادامه داد: گروهی از جوانان‌اند که بلک‌بلوک نام دارند. لباس‌های مشکی می‌پوشند و مانند داعش پرچم مشکی دست می‌گیرند. سر و صورت خودشان را هم می‌پوشانند. این‌ها نقش خیلی مهمی در تظاهرات اخیر داشتند. این‌ها چندان مسالمت‌آمیز حرکت نمی‌کنند و با پلیس مقابله می‌کنند. همه این‌ها مشخص‌اند و بحثی که وجود دارد این است که دولت و پلیس می‌دانست این‌ها حضور پیدا می‌کنند و چرا با این حال از آن‌ها جلوگیری نکردید و گذاشتید کار به خشونت بکشد؟ خب از حدود 60هزار نفری که اعلام شد در تظاهرات اخیر آمده بودند این گروه شاید 1000 نفر بودند. چرا این خشونت توسط پلیس اینقدر گسترش پیدا کرد. در تظاهرات امروز همین کار را می‌کنند و کنترل می‌کنند.
او تظاهرات اخیر را بعد از تظاهرات معروف دانشجویان در سال 1968 بی‌سابقه دانست و گفت: در سال 1968 بعد از آن اعتراضات شارل دوگول مجبور به کناره‌گیری شد و از آن زمان تا کنون پلیس به این میزان خشونت از خودش نشان نداده بود. کل اتحادیه اروپا هم درباره این حوادث سکوت اختیار کرده و خفه‌خون گرفته است. اگر چنین سرکوب‌ها و خشونت‌هایی در کشورهای دیگر مثل کشور ما اتفاق می‌افتاد، غوغا به‌پا می‌کردند و به شورای حقوق بشر می‌بردند و... اما تاکنون موضع‌گیری‌ای از اروپایی‌ها ندیدیم.
شهسوار حسینی درباره جنس اعتراضات مردمی فرانسه گفت: آقای ماکرون از همان ابتدا شعارهایی را مطرح کرده بود. مهم‌ترینش اصلاحاتی بود که او می‌خواست در لایه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی انجام دهد. از جمله جمع‌وجور کردن هزینه‌های دولتی که ما تحت‌عنوان ریاضت اقتصادی آن را می‌شناسیم.
البته بخشی از این اصلاحات مورد تأیید مردم هم هست اما آنچه در خروجی این سیاست‌ها مشاهده کردند به نفع کارفرماها و به ضرر کارگران بوده است. مثلاً اعتصاب در راه‌آهن را مشاهده می‌کنیم که معترضان مخالف خصوصی‌سازی آن هستند و معتقدند این‌ها به تسلط سرمایه‌داری کمک می‌کند. این اعتراضات گسترش پیدا کرده است و در آخرین نظرسنجی‌ها تقریباً 20درصد مردم از عملکرد ماکرون رضایت دارند و 80درصد یا مخالفند یا رضایت ندارند یا سکوت می‌کنند.
اگر تصور کنیم چنین اتفاقی برای یک خبرنگار فرانسوی در اعتراضات تهران اتفاق می‌افتاد قطعاً این سکوت جای خودش را جیغ‌وفریادهای آزاردهنده رسانه‌ای می‌داد. دومین نکته اینکه این رفتار خشونت‌آمیز پلیس در کشوری اتفاق می‌افتد که مهد آزادی و دموکراسی است و رسانه‌هارکن چهارم این دموکراسی به‌شمار می‌روند. در گفت‌وگو با شهسوار حسینی، خبرنگار صداوسیما جزییات این ماجرا را بررسی کردیم.
شهسوار حسینی درباره این موضوع که چرا از لحظه مصدومیت تصویری موجود نیست، جزییات حادثه را تشریح کرد و گفت: در آن لحظه پلیس دورتادور ما را گرفته بود و ما را قیچی کرد. ما بین یک جمعیت چهار-پنج‌هزار نفری بودیم و پلیس از پشت حمله کرد. محیط پر از گاز اشک‌آور و گاز فلفل و گازهای سمی دیگر بود. بسیاری از جمعیت دچار تهوع شدند و خون و کف بالا می‌آوردند. جمعیت بسیار متراکم بود و افراد از روی هم رد می‌شدند. حال و هوا و فشار، مرا به یاد حادثه منا می‌انداخت و امیدم رابه زنده ماندن از دست داده بودم. طبیعتاً در آن‌فضا دوربین و تصویربردار نمی‌توانست چیزی ثبت کند. در همین لحظه بود که من برگشتم و دیدم که تصویربردارم سر و گردنش پر از خون است. خود من هم به‌شدت بی‌حال و مسموم شدم و اصلاً متوجه نشدیم که چگونه به بیمارستان منتقل شدیم. دو تا دختر و پسر فرانسوی که در اعتراضات بودند ما را به بیمارستان رساندند و خیلی هم زحمت کشیدند و پیگیر کار ما بودند. تصویربردارمان هم که دقایقی در کما بود. آن عکسی را هم که منتشر شد آن‌ها گرفتند و شرایط را آن‌ها برای ما توضیح دادند.
خبرنگار صداوسیما این‌گونه برخوردها را از طرف پلیس فرانسه مسبوق به سابقه دانست و گفت: این‌گونه خشونت‌ها و رفتار غیرانسانی از طرف پلیس فرانسه عادی است؛ اما چون الان دو ایرانی مورد هجوم قرار گرفته‌اند ما روی این موضوع حساس شدیم. البته برخورد پلیس با معترضان و مقابله با بی‌نظمی و اغتشاش امری طبیعی است اما اینکه بخواهد شهر را به‌صورت یک محیط جنگی دربیاورد و از سلاح‌ها و ابزارهایی که غیرمتعارف است استفاده کند مقبول نیست. تا الان هیچ آماری از مصدومان و مجروحان این حادثه منتشر نشده است. فقط گفته شده که حدود 300نفر بازداشت شده‌اند که تعدادی آزاد شده‌اند و حدود 45نفر را نگه داشته‌اند.
او با بیان اینکه همه معترضانی که در این تظاهرات بودند، در چارچوب سندیکا بودند، گفت: اینجا هیچ فردی برای خودش پرچم دست نمی‌گیرد. اگر کسی این کار را بکند توسط خود تظاهرکنندگان طرد می‌شود.
همین روز پنجم ماه مِی (امروز) قرار بوده که تظاهرات بزرگی علیه ماکرون به مناسبت نخستین سالگرد پیروزی‌اش در انتخابات برگزار شود. از خیلی‌وقت پیش مخالفان اعلام کرده بودند که می‌خواهند این اعتراضات در محوطه موزه لوور برگزار شود. بعد از تظاهرات خونین اول مِی، دولت اعلام کرد که به‌دلیل اینکه نمی‌تواند دامنه اعتراضات را جمع کند، قرار است در محل اپرای پاریس برگزار شود. قرار است 2000پلیس ضدشورش مستقر شود و برای نخستین‌بار است که برای تظاهرکنندگان ورودی مخصوص گذاشته‌اند که معترضان را کنترل کنند. دولت دستور داده کسانی که احتمال اغتشاش دارند بازداشت شوند. جلوی هر کدام از سندیکاها هم پلیس حرکت می‌کند. مردم هم باید پشت سر آن‌ها حرکت کنند.
شهسوار ادامه داد: گروهی از جوانان‌اند که بلک‌بلوک نام دارند. لباس‌های مشکی می‌پوشند و مانند داعش پرچم مشکی دست می‌گیرند. سر و صورت خودشان را هم می‌پوشانند. این‌ها نقش خیلی مهمی در تظاهرات اخیر داشتند. این‌ها چندان مسالمت‌آمیز حرکت نمی‌کنند و با پلیس مقابله می‌کنند. همه این‌ها مشخص‌اند و بحثی که وجود دارد این است که دولت و پلیس می‌دانست این‌ها حضور پیدا می‌کنند و چرا با این حال از آن‌ها جلوگیری نکردید و گذاشتید کار به خشونت بکشد؟ خب از حدود 60هزار نفری که اعلام شد در تظاهرات اخیر آمده بودند این گروه شاید 1000 نفر بودند. چرا این خشونت توسط پلیس اینقدر گسترش پیدا کرد. در تظاهرات امروز همین کار را می‌کنند و کنترل می‌کنند.
او تظاهرات اخیر را بعد از تظاهرات معروف دانشجویان در سال 1968 بی‌سابقه دانست و گفت: در سال 1968 بعد از آن اعتراضات شارل دوگول مجبور به کناره‌گیری شد و از آن زمان تا کنون پلیس به این میزان خشونت از خودش نشان نداده بود. کل اتحادیه اروپا هم درباره این حوادث سکوت اختیار کرده و خفه‌خون گرفته است. اگر چنین سرکوب‌ها و خشونت‌هایی در کشورهای دیگر مثل کشور ما اتفاق می‌افتاد، غوغا به‌پا می‌کردند و به شورای حقوق بشر می‌بردند و... اما تاکنون موضع‌گیری‌ای از اروپایی‌ها ندیدیم.
شهسوار حسینی درباره جنس اعتراضات مردمی فرانسه گفت: آقای ماکرون از همان ابتدا شعارهایی را مطرح کرده بود. مهم‌ترینش اصلاحاتی بود که او می‌خواست در لایه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی انجام دهد. از جمله جمع‌وجور کردن هزینه‌های دولتی که ما تحت‌عنوان ریاضت اقتصادی آن را می‌شناسیم.
البته بخشی از این اصلاحات مورد تأیید مردم هم هست اما آنچه در خروجی این سیاست‌ها مشاهده کردند به نفع کارفرماها و به ضرر کارگران بوده است. مثلاً اعتصاب در راه‌آهن را مشاهده می‌کنیم که معترضان مخالف خصوصی‌سازی آن هستند و معتقدند این‌ها به تسلط سرمایه‌داری کمک می‌کند. این اعتراضات گسترش پیدا کرده است و در آخرین نظرسنجی‌ها تقریباً 20درصد مردم از عملکرد ماکرون رضایت دارند و 80درصد یا مخالفند یا رضایت ندارند یا سکوت می‌کنند.
* صبح نو
