سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛یک عکاس جنگ گفت: با ما مثل کالا برخورد می‌کنند، مانند کالایی که تمام سال
در بایگانی است، هفته دفاع مقدس که می‌شود، یاد ما می‌افتند و ما را از
انبار در می‌آورند.
علی فریدونی در گفت‌وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، افزود: من در آن زمان و هنگام جنگ وظیفه‌ام را انجام دادم و خدمتی بود که برای این مملکت کردم، این که به عکس‌ها توجه نمی‌شود و با ما این گونه برخورد می‌شود، بر می‌گردد به مسؤولان.
کسانی که برای ما تصمیم گرفتند در جنگ نبودند نباید با کسانی که در خط مقدم جان خود را گذاشتند تا یک فریم عکس گرفته شود، این گونه برخورد شود.
وی با بیان این که مسؤولان متاسفانه خارجی پسند هستند، اظهار داشت: آقایی دوست و هم دوره‌ای من بود. اکنون پناهنده شده است. کسی که مسیحی یا یهودی است و به نظام پشت کرد، تبدیل به سوگلی کشور شده است که هرازگاهی در مسابقات و مراسم از ایشان دعوت می‌شود تا به ایران بیاید و حتی به وی افتخار می‌کنند، کسی که پناهنده شد اکنون در ایران ورک شاپ‌های زیادی می‌گذارد و از وی تقدیر می‌شود.
نباید به این افراد این مقدار بها داده شود. از عکاسان ایرانی که در کشور هستند، سراغی نمی‌گیرند و حتی نمی‌دانند کدامیک زنده و کدامیک مرده است.
فریدونی اظهار کرد: این حرف‌ها روی مسؤولین اثر ندارد. علی فر یدونی کسی است که در جنگ بیش از 25 هزار فریم عکس، از شروع اعزام نیرو تا پایان جنگ، و بازگشت آزادگان به ایران ثبت کرده است.
ما سر بازان امام خمینی بودیم چرا این عکاسان، کشورشان را فروختند و همه رفتند. اصلا از این که جوانی‌ام و بهترین دوران زندگی‌ام را برای خدمت به کشور گذاشتم پشیمان نیستم، ولی متاسفام که با ما مانند یک کالا برخورد می‌شود و سالی یک هفته با ما کار دارند.
این عکاسی که سابقه حضور در بیش از 25 عملیات در دوران دفاع مقدس را دارد در پاسخ به این پرسش که چرا عکس‌های جنگ ما مثل عکس‌های کشورهای دیگر معروف نشده است و ناشناخته باقی مانده است؟گفت: به این دلیل که تا به حال نخواستند این اتفاق بیفتد. پس از گذشت 25 سال از جنگ، عکس‌های ما به ندرت در نمایشگاه‌های خارجی به نمایش درمی‌آید. مسؤولان و مدیران انجمن عکاسان انقلاب ودفاع مقدس آیا به این فکر افتاده‌اند که بودجه‌ای بگیرند تا از هر عکاس، عکس‌هایی به صورت منتخب جمع آوری کنند و در اروپا و امریکا نمایشگاه بگذارند؟
وی ادامه داد: عکاسان خارجی هنگامی که به ایران و انجمن می‌آیند و عکس‌ها را می‌بینند به ما می‌گویند چرا این عکس را به نمایش نمی‌گذارید؟ و حتی پیشنهاد می‌دهند که به صورت اشتراکی این عکس‌ها را ارائه کنیم. آن‌ها در ایران و ما در کشور آن‌ها.
جالب این جا است که درخواست از کشورهای دیگر بسیار است ولی در داخل کشور راغب به این کار نیستند و نمی‌دانم این اتفاق ناآگاهانه افتاده یا آگاهانه است.
فریدونی با بیان این که رشد عکاسی ما در سال‌های پس از جنگ اتفاق افتاده است، افزود: آیا در این سال‌ها نباید در این زمینه فعالیت جدی می‌شد؟ باید از وزیر پرسید که اگر آقای صمدیان آن مجموعه عکس‌ها را به صورت کتاب در نمی‌آورد، اکنون می‌خواستند چه کاری انجام دهند.
وی با انتقاد از اختصاص ندادن بودجه در این زمینه تاکید کرد: میلیاردها تومان پول صرف تبلیغات محصولات غذایی و پوشاک در سطح کشور می‌شود. چرا برای فرهنگ‌مان نباید 500 میلیون هزینه شود؟ فرهنگی که متعلق به تمام ملت است.
این عکاس گفت: از سال 89 که در انجمن بازنشسته شده‌ام، سه سال می‌گذرد و در این مدت منتظر چاپ کتابی برای خود هستم که قرار بود سه سال پیش چاپ شود. ما بسیار لاک پشتی حرکت می‌کنیم، انجمن دچار مشکل مالی است با این حال چگونه می‌خواهیم فرهنگ خودمان را حفظ کنیم.
فریدونی درباره سابقه‌اش گفت: از سال 1348 در عکاسخانه مشغول کار بوده‌ام و از سال 1355 استخدام خبرگزاری ایرنا شدم و برای این خبرگزاری عکاسی کردم. در کنار این کار در هشت سال جنگ حضور داشتم و بیش از 25 عملیات را برای عکس گرفتن تجربه کردم و حدود 33 ماه در منطقه عملیاتی به صورت داوطلب حضور داشتم.
در این مدت بیش از چهار بار مجروح شدم. عکس‌های بسیار حرفه‌ای در سطح بین‌المللی دارم. در آن زمان برای جمع‌آوری و چاپ بیش از 30 هزار فریم عکس تلاش کردم. این کار با ایده آقای سیف‌الله صمدیان صورت گرفت و با کمترین هزینه بیش از 30 هزار فریم عکس منتخب از عکاسان جمع‌آوری، بایگانی و چاپ شد.
وی افزود: میشل ستبون که به ایران سفر کرده بود به ما گفت، « شما برای انقلابتان در این 35 سال چه کرده‌اید، اگر ما نیمی از این عکس‌ها را داشتیم دنیا را منفجر می‌کردیم.
این عکاس جنگ همچنین، اظهار داشت: دولت قبل با شعار عدالت محوری روی کار آمد، ولی با بلایی که در این چند سال به سر ما آورد، ما را 50 سال به عقب برد. با این که بدهکارترین دولت بود، می‌گفتند همه چیز فراهم است برای دولت بعدی. با این شعار اکنون بسیاری از جوانان ما بیکار هستند و من هم با این سابقه کاری در جنگ و دولت با حقوق بازنشستگی 800 هزار تومان زندگی می‌کنم.
این هنرمند بیان کرد: هیچ کس جرات نمی‌کرد در آن زمان و در آن موقعیت، عکس‌هایی که من گرفتم را بگیرد. آدمی مبتدی در عکاسی نبودم که این گونه مورد بی لطفی قرار گرفته‌ام. خانواده من می‌گویند که همه خوردند و بردند، تو چرا این کار را نکردی؟
این عکاس افزود: با داشتن بیش از 30 سال سابقه کار در ایرنا به خبرگزاری رفتم، این حق را دارم که درخواست کنم یکی از پسرهایم در آنجا استخدام شود. ولی به من شرایطی را گفتند که هیچ یک از افراد شاغل به کار در ایرنا آن‌ها را ندارند. پس از چند وقت متوجه شدم پسرخاله یکی از مسؤولین که دانشجوی دانشکده خبر بود در همان جا مشغول به کار شده است و فقط دو روز در هفته را در آنجا می‌گذارند.
فریدونی درباره نمایشگاه عکس‌هایش در خانه هنرمندان در سال 89 تصریح کرد: مجموعه‌ای از عکس‌های جنگی که گرفته بودم را در سال 89 پس از بحبوحه انتخابات 88 در خانه هنرمندان برگزار کردم و نسل جوانی که در آن محیط رفت و آمد داشتند و خیلی از این جوانان که حتی موضع نیز داشتند، پس از بازدید از نمایشگاه مرا مورد بازخواست قرار می‌دادند که چرا تا به حال این کارها را به نمایش نگذاشته‌ای و با عکس‌ها به شکلی ارتباط گرفته بودند که یک دفتر 100 برگ که برای انتقادات و نظرات ارائه کرده بودم در طی دو یا سه روز پر شد.
وی با اشاره به یکی از عکس‌هایش که به خبرگزاری فرانسه فروخته شده است، گفت: عکس که نحوه انفجار هواپیمای مسافربری فرانسوی در مهرآباد را به تصویر کشیده بود، در سال 1363 خبرگزاری ایرنا به قیمت 13 هزار دلار به خبرگزاری فرانسه فروخت و خبرگزاری فرانسوی از آن نزدیک به 300 هزار دلار درآمد کسب کرد.
فریدونی در سخن پایانی‌اش گفت:در تماسی که با آقای حسن روحانی داشتم به وی گفتم عمر کمی برای ما مانده است. اشتباه دولت قبلی را نباید کرد و باید در این چند سال با تمام توجه به مردم خدمت کرد تا جوانان بیکار نمانند و سن ازدواج اینقد بالا نباشد.
