قابل توجه مردم و مسئولان:
همانند شهيد حسين ميرزايي كه هنوز مادرش نتوانسته به زيارت مزارش برود، هستند خانواده‌هاي ديگري كه در حسرت ديدار سنگ مزار فرزندشان روزشماري مي‌كنند. يا خانواده شهيد سيد ضياء حسيني عنوان مي‌داشتند مدتي از سرنوشت فرزندشان بي‌خبر بودند و يك روز به صورت اتفاقي ديگر پسرشان در يك هيئت مذهبي شاهد گرداندن تابوتي با نام شهيد سيد ضياء حسيني مي‌شود. پيگير مي‌شوند و ...
سرویس فرهنگی شهدای ایران:بارها و بارها مظلوميت شهداي مدافع حرم فاطميون به مردم و مسئولان گوشزد شده است.
رزمندگان مخلصي كه همگي دو غربت را در زندگي‌شان تجربه مي‌كنند. بار اولي كه از كشور آبا و اجدادي‌شان مهاجرت مي‌كنند تا از جنگ بي‌پايان درون كشورشان رهايي يابند و بار دوم كه براي جهاد با تروريست‌هاي تكفيري به شام غريب مي‌روند و همان جا نيز به شهادت مي‌رسند.
يك بار براي مراسم وداع شهداي فاطميون به بهشت معصومه(س) قم رفته بودم. اينها اگر خانواده‌اي براي تشييع نداشته باشند (كه بسيار پيش مي‌آيد خانواده شهيد در افغانستان باشند) هيچ كسي بر پيكرشان حاضر نمي‌شود و در نهايت غربت تشييع و به خاك سپرده مي‌شوند. حتي با وجود اينكه سال‌ها از مسئله جبهه مقاومت اسلامي مي‌گذرد و بسياري از مردم سعي در ابراز همدردي با بازماندگان شهداي مدافع حرم دارند، ولي در نهايت آنچه باقي مي‌ماند خانواده‌اي بي‌سرپرست با انبوهي از مشكلات و سؤالات متعدد است كه به واقع نمي‌داند بايد از كدام مرجع پيگير پاسخش باشد.رزمندگان مخلصي كه همگي دو غربت را در زندگي‌شان تجربه مي‌كنند. بار اولي كه از كشور آبا و اجدادي‌شان مهاجرت مي‌كنند تا از جنگ بي‌پايان درون كشورشان رهايي يابند و بار دوم كه براي جهاد با تروريست‌هاي تكفيري به شام غريب مي‌روند و همان جا نيز به شهادت مي‌رسند.
همانند شهيد حسين ميرزايي كه هنوز مادرش نتوانسته به زيارت مزارش برود، هستند خانواده‌هاي ديگري كه در حسرت ديدار سنگ مزار فرزندشان روزشماري مي‌كنند. يا خانواده شهيد سيد ضياء حسيني عنوان مي‌داشتند مدتي از سرنوشت فرزندشان بي‌خبر بودند و يك روز به صورت اتفاقي ديگر پسرشان در يك هيئت مذهبي شاهد گرداندن تابوتي با نام شهيد سيد ضياء حسيني مي‌شود. پيگير مي‌شوند و مي‌فهمند كه عزيزشان چند روزي مي‌شود در سوريه به شهادت رسيده و پيكرش نيز يك هفته است به ايران بازگشته اما هنوز خانواده‌اش را از شهادت سيد ضياء مطلع نكرده‌اند. اين كم‌لطفي‌ها در كنار ساير محدوديت‌ها و محروميت‌ها، باعث مي‌شود تا خانواده‌هاي غالباً كم‌توقع شهداي فاطميون اقدام به گله و شكايت كنند و پيگير حق و حقوق حداقلي خود شوند.
كاستي ديگري كه براي شهداي فاطميون پيش مي‌آيد، عدم توجه كافي مردم و گروه‌هاي فرهنگي خودجوش است. اگر پيگيري حق و حقوق خانواده اين شهدا مربوط به مسئولان است، خود ما مردم كه مي‌توانيم با سرزدن به خانواده‌هايشان تسلي خاطر ولو كوچكي براي آنها باشيم.
به نوشته جوان، اگر ايران را رأس قاعده جبهه مقاومت اسلامي بدانيم و خط مقدم را سوريه و عراق فرض كنيم، مجاهدين افغانستاني كه سال‌هاست درگير تروريست‌ها هستند و باصطلاح آب از سرشان گذشته است، فهيم‌ترين و شريف‌ترين مجاهدان اين جبهه هستند كه جان با‌ارزش خود را فداي حفظ نظام اسلامي مي‌كنند و با جان و تن خويش زهر حملات تروريست‌ها را مي‌گيرند. ما اگر خود در طول هشت سال دفاع مقدس هزاران داغ عزيز ديده‌ايم، به حتم بهتر از هر ملت ديگري وضعيت كنوني شهداي فاطميون و خانواده‌هايشان را درك مي‌كنيم.
لذا شايسته است بدون اينكه منتظر تحرك مسئولان باشيم، خودمان قدمي ولو كوچك براي رفع مظلوميت خانواده‌هاي شهداي فاطميون برداريم.
ای کاش دکتر احمدی نژاد رییس دولت بود 
