یک خلبان گفت: آیت‌الله خامنه‌ای، آن زمان رئیس‌جمهور بودند قرار بود به شهرهای مختلفی سفر کنند. افتخار خلبانی این پرواز برعهده من گذاشته شد که ماجرای جالبی اتفاق افتاد.
شهدای ایران: یک خلبان گفت: آیت‌الله خامنه‌ای، آن زمان رئیس‌جمهور بودند قرار بود به شهرهای مختلفی سفر کنند. افتخار خلبانی این پرواز برعهده من گذاشته شد که ماجرای جالبی اتفاق افتاد.
به گزارش فارس، در کتاب ستاره‌های نبرد هوایی زندگی نامه، خاطرات و تصاویری از خلبانان سال‌های دفاع مقدس نوشته امیر سرتیپ 2 خلبان احمد مهرنیا خاطره‌ای از خاطرات محمد جعفر خانجانی آمده است.
مقام معظم رهبری، آیت‌الله خامنه‌ای، آن زمان رئیس‌جمهور بودند. قرار بود به شهرهای مختلفی سفر کنند. افتخار خلبانی این پرواز برعهده من گذاشته شد. سخنرانی ریاست‌جمهوری در یزد خاتمه یافت و قرار شد ایشان را به اصفهان ببریم. مسئول هماهنگی‌ها از من پرسید: «چقدر سوخت دارید؟» گفتم: «برای یک ساعت.» او ادامه داد: «تا اصفهان بیست دقیقه راه است. نیاز به سوخت‌گیری نیست.» شرایط طوری بود که به ظاهر اطاعت کردم، اما تا او رفت، به مسئول سوخت هواپیما با انگشت اشاره کردم برای سه ساعت پرواز سوخت بزنند.
نزدیک اصفهان بودیم که خبر دادند وضعیت قرمز است و میگ‌های عراقی در حال بمباران شهر و فرودگاه هستند. به سرعت از منطقه خطر دور شده و در فاصله 120 کیلومتر شرق فرودگاه اصفهان و در ارتفاع پست یک ساعت و نیم دور زدم تا وضعیت سفید اعلام شد.
آن امیر مسئول، که با گذر زمان به شدت نگران شده بود، آمد سراغم و پرسید: «چقدر سوخت دارید؟» گفتم: «برای یک ساعت و نیم دیگر.» با تعجب گفت: «از کجا آوردید.» ماجرا را برایش توضیح داده و گفتم: «من طبق مقررات عمل کردم.» اینجا بود که آفرین گفت و تشویقم کرد.
به گزارش فارس، در کتاب ستاره‌های نبرد هوایی زندگی نامه، خاطرات و تصاویری از خلبانان سال‌های دفاع مقدس نوشته امیر سرتیپ 2 خلبان احمد مهرنیا خاطره‌ای از خاطرات محمد جعفر خانجانی آمده است.
مقام معظم رهبری، آیت‌الله خامنه‌ای، آن زمان رئیس‌جمهور بودند. قرار بود به شهرهای مختلفی سفر کنند. افتخار خلبانی این پرواز برعهده من گذاشته شد. سخنرانی ریاست‌جمهوری در یزد خاتمه یافت و قرار شد ایشان را به اصفهان ببریم. مسئول هماهنگی‌ها از من پرسید: «چقدر سوخت دارید؟» گفتم: «برای یک ساعت.» او ادامه داد: «تا اصفهان بیست دقیقه راه است. نیاز به سوخت‌گیری نیست.» شرایط طوری بود که به ظاهر اطاعت کردم، اما تا او رفت، به مسئول سوخت هواپیما با انگشت اشاره کردم برای سه ساعت پرواز سوخت بزنند.
نزدیک اصفهان بودیم که خبر دادند وضعیت قرمز است و میگ‌های عراقی در حال بمباران شهر و فرودگاه هستند. به سرعت از منطقه خطر دور شده و در فاصله 120 کیلومتر شرق فرودگاه اصفهان و در ارتفاع پست یک ساعت و نیم دور زدم تا وضعیت سفید اعلام شد.
آن امیر مسئول، که با گذر زمان به شدت نگران شده بود، آمد سراغم و پرسید: «چقدر سوخت دارید؟» گفتم: «برای یک ساعت و نیم دیگر.» با تعجب گفت: «از کجا آوردید.» ماجرا را برایش توضیح داده و گفتم: «من طبق مقررات عمل کردم.» اینجا بود که آفرین گفت و تشویقم کرد.
