از ابتدای شروع به کار دولت یازدهم تا به حال، از رئیس‌جمهور گرفته تا دیگر اعضای دولت، همچنیان بر یسنه خود کوبیده و می‌گویند، ما نمی‌توانیم.
به گزارش شهدای ایران به نقل از مشرق، حسن روحانی هفتم خرداد 92 در تبلیغات انتخاباتی خود، با حضور در برنامه "با دوربین شبکه یک سیما" وعده داد که «می‌تواند در یک زمان کوتاه تحول اقتصادی در کشور به وجود آورد و در آن تحول اقتصادی با ایجاد یک دوره تنفس به کارخانه‌ها و مراکز تولیدی که امروز مشکل دارند، مشکلاتشان را حل و فصل کرد».[1]
روحانی در این برنامه تبلیغاتی‌اش در رسانه ملی، مقابل دوربین رسانه ملی گفت: «در برنامه من علاوه بر برنامه‌های میان مدت برای حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاست خارجی و امور فرهنگی، برنامه کوتاه‌مدت یک‌ماهه و 100 روزه وجود دارد».[2]
رئیس دولت تدبیر و امید پس از گذشت ماه‌های نخست ریاست‌جمهوری‌اش به جای حل مشکلات اقتصادی، در کنار وعده‌های جدید، تنها به ارائه گزارش صد روزه خود بسنده کرد. سپری شدن صد روزه دوم و سوم از عمر دولت یازدهم و ناکامی در ایجاد گشایش‌های اقتصادی، موجب شد تا روحانی رفع تنگناهای معیشتی و حتی حل مشکل آب خوردن مردم را در گروی توافق هسته‌ای با قدرت‌های بزرگ به ویژه آمریکا اعلام کند.[3]
گذر زمان نشان داد برجام نیز نتوانسته خیالات دولت یازدهم را به واقعیت مبدل کند؛ به همین دلیل مقامات دولت تدبیر و امید به تدریج "ساز ما نمی‌توانیم دولت" را کوک کردند؛ از رئیس‌جمهور تا وزرا و سایر مسئولیت قوه مجریه در مواجه با سؤالات افکار عمومی و رسانه‌ها بر طبل ما نمی‌توانیم کوبیدند. در جدول زیر نمونه‌ای از اظهارت این مقامات دولت یازدهم آمده است:
حالا از دولت یازدهم باید سؤال شود، دولتی که در چهار سال اولش، انجام بسیاری از امور را از توان خود خارج می‌دانست با چه نیتی و منظور تلاش می‌کند تا بار دیگر مسئولیت قوه مهم مجریه را بر عهده گیرد. شایسته است تا دولت تدبیر و امید اجازه دهد تا شایستگان تصدی امور را در دست گیرند.
روحانی در این برنامه تبلیغاتی‌اش در رسانه ملی، مقابل دوربین رسانه ملی گفت: «در برنامه من علاوه بر برنامه‌های میان مدت برای حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاست خارجی و امور فرهنگی، برنامه کوتاه‌مدت یک‌ماهه و 100 روزه وجود دارد».[2]
رئیس دولت تدبیر و امید پس از گذشت ماه‌های نخست ریاست‌جمهوری‌اش به جای حل مشکلات اقتصادی، در کنار وعده‌های جدید، تنها به ارائه گزارش صد روزه خود بسنده کرد. سپری شدن صد روزه دوم و سوم از عمر دولت یازدهم و ناکامی در ایجاد گشایش‌های اقتصادی، موجب شد تا روحانی رفع تنگناهای معیشتی و حتی حل مشکل آب خوردن مردم را در گروی توافق هسته‌ای با قدرت‌های بزرگ به ویژه آمریکا اعلام کند.[3]
گذر زمان نشان داد برجام نیز نتوانسته خیالات دولت یازدهم را به واقعیت مبدل کند؛ به همین دلیل مقامات دولت تدبیر و امید به تدریج "ساز ما نمی‌توانیم دولت" را کوک کردند؛ از رئیس‌جمهور تا وزرا و سایر مسئولیت قوه مجریه در مواجه با سؤالات افکار عمومی و رسانه‌ها بر طبل ما نمی‌توانیم کوبیدند. در جدول زیر نمونه‌ای از اظهارت این مقامات دولت یازدهم آمده است:
حالا از دولت یازدهم باید سؤال شود، دولتی که در چهار سال اولش، انجام بسیاری از امور را از توان خود خارج می‌دانست با چه نیتی و منظور تلاش می‌کند تا بار دیگر مسئولیت قوه مهم مجریه را بر عهده گیرد. شایسته است تا دولت تدبیر و امید اجازه دهد تا شایستگان تصدی امور را در دست گیرند.
چه دستگاهی باید به این مشکل رسیدگی کند؟ وظیفه چه کسی است که نیست به آنها اقدام نماید.وچه باید دربرابراین بی عدالتی ها پاسخگوباشد. اما متاسفانه ازمهرماه 89 تا سال 92 هیچ اضافه کاری وشبکاری و... دریافت نکرده ایم. چرا دولت ونمایندگان مجلس ودیگرمسئولان درمدت 7 ساا دراین زمینه اقدامی نمی کنند؟
درشرکت مخابرات استان تهران بدون هیچ دلیلی نوبت کاری، اضافه کاری و... نگهبانان رسمی را سالهای 92 و91 و90 و89 قطع کرده وبرای آنان مشکل درست کرده اند.
حدود 7 سال است که شرکت مخابرات استان تهران پرسنل خود نگهبانان رسمی مراکز را پرداخت نکرده است دراین زمینه 1000 پیام گذاشتیم که متاسفانه ترتیب اثری نداده اند.ازمهرماه 1389 تاکنون این مشکل ازطریق رسانه ها به دولت، نمایندگان مجلس شورای اسلامی ودیگرمسئولان درمیان گذاشته شده است.اما هنوزبه نتیجه ای نرسیده است. تاکنون هیچ گونه اقدامی صورت نگرفته است.
ازمسئولان امردرخواست رسیدگی داریم.