شهدای ایران:مرد جوانی با کت و شلواری بسیار شیک، وارد سالنی مجلل از یک خانه قصرگونه می شود. سرتاسر دیوارهای سالن را انواع آثار هنری معروف غربی، از نقاشی های سبک کوبیسم گرفته تا مصنوعات تجسمی سورئالیست ها، پر کرده است. این مرد شیک پوش همچنان در حال عبور از سالن است که از کنار تلویزیونی بزرگ، کاناپه ای سلطنتی و آکواریومی غول پیکر می گذرد. به آشپزخانه مجلل و رویایی آن قصر می رود و چرخی میان دکوراسیون عجیب و غریب و مدرن و پست مدرن آن می زند تا به بالای سر ماشین لباسشویی می رسد که بر روی آن یک پودر لباس شویی قرار دارد.


آنچه که در این چند ثانیه از صفحه تلویزیون از نظر ما گذشت، یک سکانس از فیلم هالیوودی و یا شوی ماهواره ای از یک خواننده معروف نبود. بلکه فقط و فقط تبلیغ یک پودر ماشین لباسشویی بود. آری! تبلیغی از یک پودر لباسشویی از تلویزیون ایران.

در تمام این چند ثانیه هیچ اِلِمانی از سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی در آگهی دیده نشد. نه آن خانه مجلل؛ نه آن وسایل و اسباب و نه سایر مؤلفه های تصویری؛ در اینجا آنچه که در واقع مورد تبلیغ قرار گرفت، نه آن پودر لباسشویی، بلکه سبک زندگی و فرهنگ خالص غربی بود که کوچکترین مشخصه ای از فرهنگ ملی و دینی را نیز اجازه ورود به آن نداده بود.

متاسفانه امروزه در تلویزیون شاهد حجم عظیمی از تبلیغات اینچنینی هستیم که با هدف ترویج سبک زندگی غربی و فرهنگ کشورهای غیر اسلامی، سعی در تغییر و تحریف سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی مردم کشورمان دارد. دیگر به ندرت می توان در تبلیغات تلویزیونی، نظاره گر سفره ای ایرانی بود، مگر آن دسته از تبلیغات مناسبتی همچون آگهی های ماه رمضانی و تبلیغ کشک و رشته آش!

در بیشتر آگهی های بازرگانی به تقلید از فرهنگ باز و بی مرز خانواده های غربی، به وفور شاهد منازلی با پنجره های بزرگ و بدون پوشش و پرده هستیم که  نشان گر عریانی و ولنگاری در محیط خانواده است که به شدت مخالف با فرهنگ عفت مندانه و غیرت ورزانه خانواده های ایرانی است.

مهمانی ها در تبلیغات بسیار لوکس و تجملاتی برگزار می شود و زن ها و مردها، با فاصله از عرف رایج، روابط باز و خیلی صمیمانه ای با هم دارند. همچنین در میان چندین خانواده که دور هم جمع شده اند، یکی دو کودک بیشتر دیده نمی شود. در سایر تبلیغات خانوادگی نیز، یک خانواده نهایتاً دارای دو فرزند است که این با سیاست های کلی فرزندآوری که در سال های اخیر بر آن تاکید شده، مغایرت صریح دارد.

بازیگران و کاراکترهای آگهی ها، عمدتاً از افرادی انتخاب می شوند که بیشترین شباهت را به چهره های بور و سفید غربی داشته باشند. لباس ها و نوع پوشش، مخصوصا برای کودکان، طراحی های غربی است. سرویس های بهداشتی در تمامی تبلیغات با وان و توالت های فرنگی نشان داده می شوند. در محیط منزل، همه افراد با کفش هستند و به هیچ وجه کسی را نشسته بر روی فرش نمی بینیم و مصادیق بی شمار دیگری که به وضوح در تبلیغات کالاها در تلویزیون شاهد آن هستیم.

این پدیده شوم به اندازه ای رو و نخ نما شده که منطقاً دیگر جای هیچ گونه شکی را برای مدیران و مسئولان فرهنگی باقی نمی گذارد و اگر چنانچه عده ای، با کتمان این مهم، قائلین به آن را متهم به توهم توطئه و سوء ظن کنند، باید گفت که خود ایشان هستند که  خوشبینی مفرط و تسامح، آنها را دچار چنین جهلی کرده که این عدم دانایی، مانع از تشخیص جریان و نگاه صحیح به اهداف برنامه ریزی شده جبهه های امپریالیست فرهنگی و اقتصادی برای آنان شده است؛ به گونه ای که این دسته از مدیران و مسئولین، فرهنگی را دچار چنین خبطی آشکار، در جواز تولید و  پخش این گونه آثار تبلیغاتی کرده است.

در پایان، به بیانات مقام معظم رهبری پیرامون آسیب های تقلید از غرب و فرهنگ غربی اشاره ای می کنم: «یکی از عیوب ما و جوامع ما در طول زمان این بوده است که گاهی فرهنگ خود را متأثر می‌کردیم از فرهنگ بیگانگان. کسانی این را در میان جامعه ما و کشور ما به‌عمد ترویج کردند؛ ما را سوق دادند به سمت زندگی کسانی که دل و جانشان خالی بود از نور معنویت؛ در سبک زندگی، در کیفیت پوشش، در کیفیت راه رفتن، در کیفیت معاشرت‌ها و ارتباطات اجتماعی. اگر هم کسی به آنها اعتراض کرد، گفتند که دنیا امروز اینجوری است. در حالی که قرآن به ما می‌آموزد: «و ان تطع اکثر من فی الأرض یضلّوک عن سبیل الله ان یتّبعون الّا الظّنّ و ان هم الّا یخرصون» . آنچه که انسان جا دارد آن را فرا بگیرد و اگر لازم بود، از آن تقلید کند، عبارت است از طریق هدایت؛ «صراط الّذین انعمت علیهم» 

*ابنا