آیه:

خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:

وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ همزه/1

وای بر هر عیب جوی بدگوی!

:آینه

حکایت؛ سعدی در کتاب گلستان، خاطرات زیبایی از دوران جوانی و کودکی خود نقل می کند که نکته آموز و دل انگیز است .

در یکی از این خاطرات می‌گوید: به یاد دارم در ایام کودکی، اهل عبادت بودم و شب‌ها برمی‌خاستم و نماز می خواندم و به زهد و تقوا، رغبت بسیار داشتم. شبی خدمت پدرم رحمة الله علیه نشسته بودم و تمام شب چشم بر هم نگذاشتم و قرآن را بر بغل گرفته و می‌خواندم. در آن حال دیدم همه آنان که گرد ما هستند، خوابیده اند.

پدر را گفتم: از اینان کسی سر برنمی‌دارد که نمازی بخواند؟! خواب غفلت، چنان اینان را برده است که گویی نخفته‌اند، بلکه مرده اند .

پدر گفت : تو نیز اگر می‌خفتی، بهتر از آن بود که در پوستین خلق افتی و عیب آنان گویی و بر خود ببالی!1

تو حساب خویشتن کن نه حساب خلق سعدی                        که بضاعت قیامت عمل تباه داری2

  1  با اقتباس و ویراست از کتاب حکایت پارسایان
   2 سعدی

*حوزه