به گزارش شهدای ایران، بهمن 94 بود که در پی اعتراضات مردمی به حضور یک خواننده ایرانی در شبکه من و تو عده ای ندای آزادی و دموکراسی سر دادند و این عمل را ستودند و اعتراضات مردمی را که برخاسته از عرق به میهن بود نادیده گرفتند.

هر چند اقدام "سالار عقیلی" خواننده سنتی‌خوان و محبوب ایرانی با انتشار نامه‌ای از سوی او رفع سوء تفاهم‌ شد اما مردم فراموش نکردند که عده‌ای در حمایت از مصاحبه او چه گفتند و چه کردند.

آن روزها عده‌ای می‌گفتند که هنرمند آزاد است و نباید محدودش کرد. هنرمند واقعی کسی است که در بین مردمش باشد و از آنها بگوید و هر آنچه که اعتقاد دارد، بیان کند.

کمتر از یک سال از آن حادثه می‌گذرد و خواننده سرود زیبا و ماندگار "وطنم" بر حسب علایق ملی و میهنی با هدف وحدت و انسجام ملی در مراسمی در آستان سالگرد حماسه 9 دی، از آهنگی رونمایی می‌کند که هر چه باشد اعتقاد و باورش را بیان کرده است.

که هنرمند رفتارش، حرفش و اعتقادش را در آثارش به نمایش می‌گذارد و با مردم سخن می‌گوید.

کسانی که دم از هنرمند جهانی می‌زنند، از هنرمند با غیرت و مردمی سخن می‌گویند؛ دم از آزادی بیان می‌زنند، پس از رونمایی این سرود درصدد تخریب این خواننده محبوب برآمدند و با دیکتاتوری و فرافکنی بجای گفتمان عقلایی سعی کردند که این اتفاق را بد جلوه دهند و در فضای مجازی چهره واقعی و دیکتاتوری خود را که پشت چهره دموکراسی زده خود پنهان کرده‌اند، نمایان ساختند.

اما این اتفاق و نوع موضع‌گیری رسانه‌های مخالف چند پیام مهم به همراه داشت؛

اول اینکه اگر هنرمندی با دشمنان این آب و خاک به گفتگو بنشیند و همراه آنها شود خواننده‌ای مردمی، ملی و روشنفکر و سالار دلهاست و باید حمایتش کرد و این یعنی آزادی بیان!

دوم اینکه همواره در عین اینکه ما ایران را دوست می‌داریم اما دشمنان ما مردمانی دوست داشتنی هستند چرا که در دل علاقه‌مند رابطه با آنها هستیم.

سوم اما نکته‌ای ظریف است و آن اینکه هر که با ما بود همراه ما شد و با ما گام برداشت، خوب است در غیر این صورت تند رو، دیکتاتور و متحجر است! ضمناً اشتباه نکنید این جمله اوباما نیست.

نکته زیاد است و مجال کم؛ اما آنچه بیش از همه دل را به درد می‌آورد و خاطر را آزرده می‌سازد غربت ایران عزیز است. غربت هنر گرامی است که بواسطه ملاحظات سیاسی ایجاد می‌شود و نگران روزی که خواندن از ایران، خواندن از وحدت و هر چیز خوب معنی ناپسندی دهد.

اینکه خواننده‌ای حس وطن‌پرستی و اتحاد را بیان کند و مورد هجمه قرار گیرد و با ابزارها و مفاهیم ظاهراً مثبت مورد هجمه قرار بگیرد اتفاق خوش یمنی برای هنر نیست؛ فضای مه‌آلود همواره شبهه‌آفرین است و این تغییر موضع بسیار ناپسند و دور از اخلاق حرفه‌ای و انسانی است.

همانگونه که مولا علی (ع) می‌فرماید: "چقدر قبیح است که انسان دارای دو چهرة متفاوت باشد".

امید است دلسوزان حقیقی ایران و بلکه دنیای بیرون از ایران بدانند که بواسطه سیاست بازی و علائق حزبی و سیاسی خود چه‌ ارزش‌هایی را قربانی مقاصد خود می‌کنند و چه می‌سازند و چه رفتار ناپسندی از خود به یادگار می‌گذارند.

رضا غلامحسین نژاد

*راه دانا