بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در نامه‌ای به رئیس‌جمهور خواستار بازنگری دولت یازدهم در عملکرد ۱۲۰۰روزه‌اش شد.
به گزارش شهدای ایران به نقل از تسنیم، بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در نامه‌ای به حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور اعلام کرد: آقای روحانی، آخر پاییز فرارسیده و فصل شمردن جوجه‌هاست. اکنون که به اواخر دولتتان نزدیک می‌شوید چه نیک است که به مسیری که آمده‌اید یک بار دیگر بنگرید و به محاسبه اعمال دولتتان بپردازید.
در ابتدای این نامه تصریح شده است: از روزی که طفل بشر پا به عرصه حیات و هستی نهاد همواره نظاره‌گر فراز و فرود، نضج و حضیض روزگاران بوده‌ایم. هر روزگاری یادگار ایامی است که بهار سبزش، برگ‌ریزان خزان را نیز به‌دنبال داشته است و تنها خزانی می‌تواند از مرگ تدریجی‌اش رهایی یابد که در برهوت غیرت و استقامت چونان سرو آزادانه بایستد و منت خاک نکشد. در این ایام، که پاییز، عمرش را به زمستان می‌دهد و روزهای سرد و گرفته‌ای را سپری می‌کنیم، بر آن شدیم که من‌باب «وذکّر فإنّ الذّکرى تنفع المؤمنین» نکاتی را خدمت‌تان یادآور شده و دقایقی را با رئیس‌جمهورمان به درددل بنشینیم.
بسیج دانشگاه امام صادق(ع) در بخشی از این نامه آورده است: جناب آقای رئیس جمهور! امروز که 1215 روز از عمر حیات دولتتان می‌گذرد، شما دیگر نوسفر نیستید. 1215 روز با تخفیف یعنی 12 وعده صدروزه! شما وعده دادید و فرمودید که: «اساس کشور باید براساس قانون و ادامه آن دارای شفافیت باشد و این می‌تواند اعتماد لازم را در یک جامعه به وجود آورد.»، در حالی که ما آنچه دیدیم برخلاف فرمایش‌تان بود. در این چند سالِ دولتتان کراراً شاهد پنهان‌کاری و محرمانه‌انگاری در بسیاری از امور دولتی بوده‌ایم.
در ادامه این نامه آمده است: دولت شما علاقه زیادی به محرمانه کردن قراردادها و اسنادِ همکاری چندجانبه از خود نشان داده است، از توافق‌نامه‌هایی مثل برجام گرفته تا قراردادهای نفتی؛ در حالی که امروزه در کشورهای نفتی آفریقایی که بنابر نظر برخی از آقایان شاید جزء کشورهای غیرپیشرفته محسوب شوند، جلسات مذاکرات نفتی‌شان علنی بوده و برای مردم‌شان منتشر می‌شود. آقای رئیس‌جمهور، اگر همه چیز در مسیر قانونی انجام شده باشد، چرا باید از شفافیت گریزان باشید؟ قانون‌گریزی پنهان‌کاری دارد، نه قانون‌پذیری! چرا ما باید متن جزئیات فتح‌الفتوحِ برجام را اول بار از طرف آمریکایی دریافت کنیم؟ چرا باید چشم‌آبی‌های غربی و آمریکایی‌هایِ پیمان‌شکنِ بدعهد از جزئیات توافق مطلع باشند، اما مردم و متخصصان دلسوز کشور حق کسب اطلاع در این مورد را نداشته باشند، چه برسد به اظهار نظر.
این تشکل دانشجویی تأکید کرده است: حقوق‌های نجومی‌ای که اولین بار در دولت شما سر باز کرد، یکی از معدود مواردی بود که بیشترین لطمه را به اعتماد مردم به نظام وارد کرد، حقوق‌هایی که با تأیید «وزیر اقتصاد و دارایی» و «معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی» دولت شما توجیه قانونی به خود گرفت، من‌باب «أکل مال بباطل» نه قانونی بود و نه مشروع! و این آیا یعنی «به وجود آوردن اعتماد لازم در جامعه»؟ آقای رئیس‌جمهور، «لم تقولون ما لاتفعلون»؟ چرا از اعتماد مردم به نظام دم می‌زنید ولی در عمل، آنها را به بی‌اعتمادی به نظام دعوت می‌کنید؟
در ادامه آمده است: آقای رئیس‌جمهور، شما فرمودید: «عدالت یعنی یک مسئول، یک هواپیمایی برمی‌دارد فقط زن و بچه‌های خود و خبرنگاران را همراه خود به سفری نبرد، بلکه کارآفرینان را در آن سفر به‌همراه داشته باشد؛». از قید «زن و بچه‌های خود» که بگذریم، از نرخ بیکاری و ورشکستگی و محرومیت کارآفرینان از ظرفیت داخلی که نمی‌توان گذشت؟ طبق آمار صندوق بین‌المللی پول رتبه جمهوری اسلامی ایران در آمار بیکاری از 29 به پله 22 نزول پیدا کرده و این یعنی حمایت از اشتغال و کارآفرینی؟ آقای رئیس‌جمهور، کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی که در حیات اقتصادی کشور چندین دهه قدمت داشتند، در هوای سرد پسابرجام به زمین گرم تعطیلی نشستند. برای نمونه کارخانه ارج (با قدمتی نزدیک به 80 سال)، کارخانه پارس کروم خزر (تولیدکننده املاح کروم که تنها تولید کننده سولفات بازیک ــ مواد اولیه چرم‌سازی در خاورمیانه است)، کارخانه قند ورامین، کارخانه قو، کارخانه پارس، کارخانه فولاد سهند و... تنها چند نمونه اندک از باقدمت‌ترین صنایع تولیدی کشور هستند که به ورطه تعطیلی کشیده شده‌اند. این موارد تنها چند مورد از 60 درصد کارخانجات تولیدی کشور بوده که به‌صورت تعطیل یا نیمه‌تعطیل درآمده‌اند.
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در ادامه نامه خود به رئیس جمهور تصریح کرد: شما در ایام آغازینی که نوسفر بودید فرمودید: «هیچ کشوری بدون ارتباط فعال و سازنده با جهان توسعه نخواهد یافت و با انزوا، رشد و پیشرفت امکان‌ناپذیر است. ما می‌توانیم در سیاست خارجی، روابط خود را با دنیا به‌صورت مناسبی در بیاوریم، روابط خارجی آرزو نیست که کسی دنبال آن باشد، روابط خارجی، شناخت جهان و دیدن واقعیت‌هاست، ترسیم برنامه است، هزینه و فایده کردن است، قدم به قدم پا را جلو گذاشتن است».
در ادامه تأکید شد: باید بگوییم که دایرةالمعارف واژگان شما با دایرةالمعارف واقعی عرصه حکومت‌داری در عالم بین الملل به‌اندازه مدار خط استوا فرق می‌کند. عالم بین الملل عالم واقعیت‌هاست نه شعارها. جناب رئیس جمهور، ارتباط فعال و سازنده در عرصه بین‌المللی به‌معنای تعامل طرفینی است، ولی تعامل ما با بیرون مرزها تعامل یک‌طرفه بوده است، به این معنی که برای کشورهای غربی و شرکت‌های خارجی، سازنده و مفید و برای داخل کشور مخرب بود، «روابط مناسب» یعنی پیشرفت اقتصاد مملکت همراه با تقویت تولید داخل و سرمایه‌گذاری‌های زیرساخت کشور.
در ادامه آمده است: سرمایه‌گذاری شرکت‌های پوشاک ترک در کشور، تفاهم همکاری سرمایه‌گذاری مشترک شرکت پژو ــ سیتروئن و کارخانه ایران خودرو مبنی بر سرمایه‌گذاری 400 میلیون یورو (436 میلیون دلار) در ایران، سرمایه‌گذاری صددرصدی شرکت ایتالیایی دانیلی جهت طراحی و تولید قطعات فولاد، اعطای ارائه سرویس و پخت‌وپز غذاهای مسافران (کترینگ ریلی) در سیستم حمل و نقل ریلی کشور به یک شرکت اتریشی! و... تنها چند نمونه از مصادیق فراوان وابسته‌سازی داخل به خارج است، که از غذای مسافران قطارها و پوشاک تابستان و زمستان گرفته تا خودروهای خارجی و صنایع زیرساخت در این ماراتنِ سرمایه‌گذاریِ شرکت‌های خارجی دیده می‌شود.
این تشکل دانشجویی ادامه داد: گشودن دروازه‌های کشور به‌روی شرکت‌های خارجی امر نامبارکی نیست، آن‌جا نامبارک می‌گردد که چشم‌آبی‌های خارجی از هموطنان داخلی خونشان رنگین‌تر می‌شود. در اقلامی که قابلیت و اقتدار تولید آنها در داخل وجود نداشته و هزینه تولید آنها مقرون به صرفه نیست، می‌توان از علم شرکت‌های خارجی بهره جست، آن هم مدقّانه و به‌صورت مهندسی شده. وزارت خزانه‌داری آمریکا در دستورالعمل جدید خود گفته است در صورت نقض برنامه جامع اقدام مشترک و احیای مجدد تحریم‌ها، شرکت‌های غیرآمریکایی که در ایران فعالیت می‌کنند تنها 6 ماه برای خروج از ایران فرصت دارند، این یک زنگ خطری است برای دولت‌مردانی که با محروم‌سازی شرکت‌های داخلی از معادلات اقتصادی و تجاری داخلی و تقدیم مگاپروژه‌های داخلی به بیگانگان، در حال قتل‌عام توانمندی داخلی هستند. دو سؤال: آیا اگر شرکت‌های خارجی ظرف مدت شش ماه کشور شما را ترک کردند اولاً امکان احیای این ظرفیت ذبح‌شده وجود دارد؟ در ثانی برای امرار معاش و ابقای حیات مملکت به هر خار و خاشاکی متوسل نمی‌شوید تا آن‌جا که وطنمان را به تن‌فروشی وادار کنید؟
در قسمت دیگری از این نامه اظهار شده است: جناب رئیس جمهور! شما فرمودید: «چپ و راست فرقی نمی‌کند برای مسئولیت فرد متدین، دلسوز و کسی که قانون اساسی را قبول دارد و دلش می‌سوزد را باید به کار گماشت.»، اما در آغاز دولتتان شاهد تغییر اتوبوسی که نه، تغییر واگنی مناصب دولتی بودیم، که اگر از این تغییرات چشم بپوشیم، از گماشتن افرادی که نه‌تنها مراعی قانون نبودند، بلکه دستی بر آتش فتنه 88 و بی‌قانونی نیز داشته‌اند، نمی‌شود به‌آسانی گذشت.
این تشکل دانشجویی ادامه داد: مواردی همچون دامن زدن و گستردن اقتصاد تک‌محصولی (که به پاشنه آشیلی برای نظام تبدیل شده است) و عدم اهتمام به اقتصاد مقاومتی در برنامه‌ریزی‌ها و بودجه‌بندی‌ها، اکتفا کردن برنامه ششم توسعه به ارائه احکام اجرایی آن و وجود نواقص و اشکالات اساسی در آن (من‌جمله تعارض برنامه ششم با مفاهیم الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، تعارض این لایحه با اسناد بالادستی ــ از قانون اساسی تا سیاست‌های ابلاغی رهبر معظم انقلاب ــ قانونی کردن پروژه نفوذ در کشور، عدم انسجام و تناقضات قسمت‌های مختلف برنامه با یکدیگر)، وجود کابینه‌ای با ژنرال‌های پیر و خسته، عدم توازن بین عرضه و تقاضای نیروی کار در بازار نیروی کار (که یک طرف مسئله به بحران بیکاری می‌انجامد و طرف دیگر آن عدم تربیت نیروهای متخصص با نیازهای کشور را در پی دارد)، مسئله قیمت‌گذاری و نظارت بر بازار و انطباق بین واحدهای نظارتی و واحدهای نظارت شده، عدم حمایت از تولید ملی و اقتصاد دانش‌بنیان در ذیل مسائل فرهنگ اقتصاد (چه در فضای مصرف‌کنندگان و چه مسئولین)، ناکارآمدی و عدم شفافیت نظام مالیاتی (نظام مالیاتی یک کشور تنها در بدترین حالت خود می‌تواند نسبت به بیکاری و اشتغال، کمبود سرمایه، تورم و فرار مالیاتی بی‌تفاوت باشد)، بیکاری و رکود حاکم بر اقتصاد کشور، مسئله مفاسد اقتصادی و سیاسی و انفعال حقوقی و قضایی قوه مجریه دربرابر آن، بی‌تدبیری در مسائل مربوط به صادرات و واردات (مناطق آزاد، گمرک، قاچاق کالا و...)، عدم توجه به بحران‌های پیش رو (به‌خصوص بحران جمعیت و کم‌آبی)، مشکلات نظام پولی و بانکداری کشور (به‌صورت ویژه لایحه بانکداری اسلامی) و تأمین اجتماعی و بیمه، فقر و تبعیض و شکاف طبقاتی (عدالت اقتصادی)، بی‌برنامگی و رکود در بخش اقتصاد مسکن، مدیریت ناکارآمد مشکلات اقتصادی و اجرایی نظام سلامت و... از دیگر دست‌آوردهای دولت شما است.
در ادامه آمده است: جناب رئیس جمهور! به توان و ظرفیت داخلی اعتماد کنید، آقای روحانی بر فرض این‌که تمام تحریم‌های عالم ــ که محال است ــ لغو بشود و همه ممالک جهان با ما روابط حسنه برقرار کنند، اگر اقتصاد و بنیه‌های تولیدی را درون‌زا نکرده باشیم، باز هم آب در هاون کوبیده‌ایم، چاه باید از خودش آب داشته باشد. جناب رئیس جمهور! به نیروهای جوان می‌بایست اعتماد می‌کردید، شما قوام دولت خود را به قیام ژنرال‌های پیر و خسته‌ای گره زدید که بی‌نفع و باضرر در خط مقدم دیپلماسی سیاسی و فرهنگی و اقتصادی مذاکره می‌کردند، آقای رئیس جمهور در برابر گرگ باید شمشیر زد، نه ضجه التماس و نداری. با این شرح ما مَضی که خودتان بر خلاف منویات خودتان عمل کردید دو حالت متصور است: شما یا به حرف‌های خودتان ایمان ندارید و وعده و وعید را تنها برای راندن حریف و فریب مردم می‌خواهید نه اعتلای کشور، که در این حالت مردم‌سالاری را به مردم‌سواری تحریف معنایی کرده‌اید، یا این‌که این وعده‌ها و شعائر از سوی اتاق فکری دیگر دیکته می‌شوند که شما فقط عروسک خیمه‌شب‌بازی این نمایش هستید، که در دو حالت شما و دعای مردم!
این تشکل دانشجویی در پایان خاطرنشان کرده است: آقای رئیس‌جمهور، بعد از بازی شطرنج، شاه و سرباز را در یک جعبه می‌گذارند، این صداقت است، خدمت و تقواست که سرنوشت‌ساز است. آقای روحانی، آخر پاییز فرارسیده و فصل شمردن جوجه‌هاست. اکنون که به اواخر دولتتان نزدیک می‌شوید چه نیک است که به مسیری که آمده‌اید یک بار دیگر بنگرید و به محاسبه اعمال دولتتان بپردازید. این نکته‌ها من‌باب تذکر و یادآوری بود، یادآوری مسیری که آمده‌اید، باشد که بیندیشیم و از پیشینیان عبرت بگیریم و با نگاه به گذشته، آینده را بسازیم. امید است که قدردان گذشتگان بوده و اسباب خیر دعای آیندگان را برای خود فراهم کنیم، چرا که آیندگان تاریخ درباره ما به قضاوت خواهند نشست.
در ابتدای این نامه تصریح شده است: از روزی که طفل بشر پا به عرصه حیات و هستی نهاد همواره نظاره‌گر فراز و فرود، نضج و حضیض روزگاران بوده‌ایم. هر روزگاری یادگار ایامی است که بهار سبزش، برگ‌ریزان خزان را نیز به‌دنبال داشته است و تنها خزانی می‌تواند از مرگ تدریجی‌اش رهایی یابد که در برهوت غیرت و استقامت چونان سرو آزادانه بایستد و منت خاک نکشد. در این ایام، که پاییز، عمرش را به زمستان می‌دهد و روزهای سرد و گرفته‌ای را سپری می‌کنیم، بر آن شدیم که من‌باب «وذکّر فإنّ الذّکرى تنفع المؤمنین» نکاتی را خدمت‌تان یادآور شده و دقایقی را با رئیس‌جمهورمان به درددل بنشینیم.
بسیج دانشگاه امام صادق(ع) در بخشی از این نامه آورده است: جناب آقای رئیس جمهور! امروز که 1215 روز از عمر حیات دولتتان می‌گذرد، شما دیگر نوسفر نیستید. 1215 روز با تخفیف یعنی 12 وعده صدروزه! شما وعده دادید و فرمودید که: «اساس کشور باید براساس قانون و ادامه آن دارای شفافیت باشد و این می‌تواند اعتماد لازم را در یک جامعه به وجود آورد.»، در حالی که ما آنچه دیدیم برخلاف فرمایش‌تان بود. در این چند سالِ دولتتان کراراً شاهد پنهان‌کاری و محرمانه‌انگاری در بسیاری از امور دولتی بوده‌ایم.
در ادامه این نامه آمده است: دولت شما علاقه زیادی به محرمانه کردن قراردادها و اسنادِ همکاری چندجانبه از خود نشان داده است، از توافق‌نامه‌هایی مثل برجام گرفته تا قراردادهای نفتی؛ در حالی که امروزه در کشورهای نفتی آفریقایی که بنابر نظر برخی از آقایان شاید جزء کشورهای غیرپیشرفته محسوب شوند، جلسات مذاکرات نفتی‌شان علنی بوده و برای مردم‌شان منتشر می‌شود. آقای رئیس‌جمهور، اگر همه چیز در مسیر قانونی انجام شده باشد، چرا باید از شفافیت گریزان باشید؟ قانون‌گریزی پنهان‌کاری دارد، نه قانون‌پذیری! چرا ما باید متن جزئیات فتح‌الفتوحِ برجام را اول بار از طرف آمریکایی دریافت کنیم؟ چرا باید چشم‌آبی‌های غربی و آمریکایی‌هایِ پیمان‌شکنِ بدعهد از جزئیات توافق مطلع باشند، اما مردم و متخصصان دلسوز کشور حق کسب اطلاع در این مورد را نداشته باشند، چه برسد به اظهار نظر.
این تشکل دانشجویی تأکید کرده است: حقوق‌های نجومی‌ای که اولین بار در دولت شما سر باز کرد، یکی از معدود مواردی بود که بیشترین لطمه را به اعتماد مردم به نظام وارد کرد، حقوق‌هایی که با تأیید «وزیر اقتصاد و دارایی» و «معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی» دولت شما توجیه قانونی به خود گرفت، من‌باب «أکل مال بباطل» نه قانونی بود و نه مشروع! و این آیا یعنی «به وجود آوردن اعتماد لازم در جامعه»؟ آقای رئیس‌جمهور، «لم تقولون ما لاتفعلون»؟ چرا از اعتماد مردم به نظام دم می‌زنید ولی در عمل، آنها را به بی‌اعتمادی به نظام دعوت می‌کنید؟
در ادامه آمده است: آقای رئیس‌جمهور، شما فرمودید: «عدالت یعنی یک مسئول، یک هواپیمایی برمی‌دارد فقط زن و بچه‌های خود و خبرنگاران را همراه خود به سفری نبرد، بلکه کارآفرینان را در آن سفر به‌همراه داشته باشد؛». از قید «زن و بچه‌های خود» که بگذریم، از نرخ بیکاری و ورشکستگی و محرومیت کارآفرینان از ظرفیت داخلی که نمی‌توان گذشت؟ طبق آمار صندوق بین‌المللی پول رتبه جمهوری اسلامی ایران در آمار بیکاری از 29 به پله 22 نزول پیدا کرده و این یعنی حمایت از اشتغال و کارآفرینی؟ آقای رئیس‌جمهور، کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی که در حیات اقتصادی کشور چندین دهه قدمت داشتند، در هوای سرد پسابرجام به زمین گرم تعطیلی نشستند. برای نمونه کارخانه ارج (با قدمتی نزدیک به 80 سال)، کارخانه پارس کروم خزر (تولیدکننده املاح کروم که تنها تولید کننده سولفات بازیک ــ مواد اولیه چرم‌سازی در خاورمیانه است)، کارخانه قند ورامین، کارخانه قو، کارخانه پارس، کارخانه فولاد سهند و... تنها چند نمونه اندک از باقدمت‌ترین صنایع تولیدی کشور هستند که به ورطه تعطیلی کشیده شده‌اند. این موارد تنها چند مورد از 60 درصد کارخانجات تولیدی کشور بوده که به‌صورت تعطیل یا نیمه‌تعطیل درآمده‌اند.
بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع) در ادامه نامه خود به رئیس جمهور تصریح کرد: شما در ایام آغازینی که نوسفر بودید فرمودید: «هیچ کشوری بدون ارتباط فعال و سازنده با جهان توسعه نخواهد یافت و با انزوا، رشد و پیشرفت امکان‌ناپذیر است. ما می‌توانیم در سیاست خارجی، روابط خود را با دنیا به‌صورت مناسبی در بیاوریم، روابط خارجی آرزو نیست که کسی دنبال آن باشد، روابط خارجی، شناخت جهان و دیدن واقعیت‌هاست، ترسیم برنامه است، هزینه و فایده کردن است، قدم به قدم پا را جلو گذاشتن است».
در ادامه تأکید شد: باید بگوییم که دایرةالمعارف واژگان شما با دایرةالمعارف واقعی عرصه حکومت‌داری در عالم بین الملل به‌اندازه مدار خط استوا فرق می‌کند. عالم بین الملل عالم واقعیت‌هاست نه شعارها. جناب رئیس جمهور، ارتباط فعال و سازنده در عرصه بین‌المللی به‌معنای تعامل طرفینی است، ولی تعامل ما با بیرون مرزها تعامل یک‌طرفه بوده است، به این معنی که برای کشورهای غربی و شرکت‌های خارجی، سازنده و مفید و برای داخل کشور مخرب بود، «روابط مناسب» یعنی پیشرفت اقتصاد مملکت همراه با تقویت تولید داخل و سرمایه‌گذاری‌های زیرساخت کشور.
در ادامه آمده است: سرمایه‌گذاری شرکت‌های پوشاک ترک در کشور، تفاهم همکاری سرمایه‌گذاری مشترک شرکت پژو ــ سیتروئن و کارخانه ایران خودرو مبنی بر سرمایه‌گذاری 400 میلیون یورو (436 میلیون دلار) در ایران، سرمایه‌گذاری صددرصدی شرکت ایتالیایی دانیلی جهت طراحی و تولید قطعات فولاد، اعطای ارائه سرویس و پخت‌وپز غذاهای مسافران (کترینگ ریلی) در سیستم حمل و نقل ریلی کشور به یک شرکت اتریشی! و... تنها چند نمونه از مصادیق فراوان وابسته‌سازی داخل به خارج است، که از غذای مسافران قطارها و پوشاک تابستان و زمستان گرفته تا خودروهای خارجی و صنایع زیرساخت در این ماراتنِ سرمایه‌گذاریِ شرکت‌های خارجی دیده می‌شود.
این تشکل دانشجویی ادامه داد: گشودن دروازه‌های کشور به‌روی شرکت‌های خارجی امر نامبارکی نیست، آن‌جا نامبارک می‌گردد که چشم‌آبی‌های خارجی از هموطنان داخلی خونشان رنگین‌تر می‌شود. در اقلامی که قابلیت و اقتدار تولید آنها در داخل وجود نداشته و هزینه تولید آنها مقرون به صرفه نیست، می‌توان از علم شرکت‌های خارجی بهره جست، آن هم مدقّانه و به‌صورت مهندسی شده. وزارت خزانه‌داری آمریکا در دستورالعمل جدید خود گفته است در صورت نقض برنامه جامع اقدام مشترک و احیای مجدد تحریم‌ها، شرکت‌های غیرآمریکایی که در ایران فعالیت می‌کنند تنها 6 ماه برای خروج از ایران فرصت دارند، این یک زنگ خطری است برای دولت‌مردانی که با محروم‌سازی شرکت‌های داخلی از معادلات اقتصادی و تجاری داخلی و تقدیم مگاپروژه‌های داخلی به بیگانگان، در حال قتل‌عام توانمندی داخلی هستند. دو سؤال: آیا اگر شرکت‌های خارجی ظرف مدت شش ماه کشور شما را ترک کردند اولاً امکان احیای این ظرفیت ذبح‌شده وجود دارد؟ در ثانی برای امرار معاش و ابقای حیات مملکت به هر خار و خاشاکی متوسل نمی‌شوید تا آن‌جا که وطنمان را به تن‌فروشی وادار کنید؟
در قسمت دیگری از این نامه اظهار شده است: جناب رئیس جمهور! شما فرمودید: «چپ و راست فرقی نمی‌کند برای مسئولیت فرد متدین، دلسوز و کسی که قانون اساسی را قبول دارد و دلش می‌سوزد را باید به کار گماشت.»، اما در آغاز دولتتان شاهد تغییر اتوبوسی که نه، تغییر واگنی مناصب دولتی بودیم، که اگر از این تغییرات چشم بپوشیم، از گماشتن افرادی که نه‌تنها مراعی قانون نبودند، بلکه دستی بر آتش فتنه 88 و بی‌قانونی نیز داشته‌اند، نمی‌شود به‌آسانی گذشت.
این تشکل دانشجویی ادامه داد: مواردی همچون دامن زدن و گستردن اقتصاد تک‌محصولی (که به پاشنه آشیلی برای نظام تبدیل شده است) و عدم اهتمام به اقتصاد مقاومتی در برنامه‌ریزی‌ها و بودجه‌بندی‌ها، اکتفا کردن برنامه ششم توسعه به ارائه احکام اجرایی آن و وجود نواقص و اشکالات اساسی در آن (من‌جمله تعارض برنامه ششم با مفاهیم الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، تعارض این لایحه با اسناد بالادستی ــ از قانون اساسی تا سیاست‌های ابلاغی رهبر معظم انقلاب ــ قانونی کردن پروژه نفوذ در کشور، عدم انسجام و تناقضات قسمت‌های مختلف برنامه با یکدیگر)، وجود کابینه‌ای با ژنرال‌های پیر و خسته، عدم توازن بین عرضه و تقاضای نیروی کار در بازار نیروی کار (که یک طرف مسئله به بحران بیکاری می‌انجامد و طرف دیگر آن عدم تربیت نیروهای متخصص با نیازهای کشور را در پی دارد)، مسئله قیمت‌گذاری و نظارت بر بازار و انطباق بین واحدهای نظارتی و واحدهای نظارت شده، عدم حمایت از تولید ملی و اقتصاد دانش‌بنیان در ذیل مسائل فرهنگ اقتصاد (چه در فضای مصرف‌کنندگان و چه مسئولین)، ناکارآمدی و عدم شفافیت نظام مالیاتی (نظام مالیاتی یک کشور تنها در بدترین حالت خود می‌تواند نسبت به بیکاری و اشتغال، کمبود سرمایه، تورم و فرار مالیاتی بی‌تفاوت باشد)، بیکاری و رکود حاکم بر اقتصاد کشور، مسئله مفاسد اقتصادی و سیاسی و انفعال حقوقی و قضایی قوه مجریه دربرابر آن، بی‌تدبیری در مسائل مربوط به صادرات و واردات (مناطق آزاد، گمرک، قاچاق کالا و...)، عدم توجه به بحران‌های پیش رو (به‌خصوص بحران جمعیت و کم‌آبی)، مشکلات نظام پولی و بانکداری کشور (به‌صورت ویژه لایحه بانکداری اسلامی) و تأمین اجتماعی و بیمه، فقر و تبعیض و شکاف طبقاتی (عدالت اقتصادی)، بی‌برنامگی و رکود در بخش اقتصاد مسکن، مدیریت ناکارآمد مشکلات اقتصادی و اجرایی نظام سلامت و... از دیگر دست‌آوردهای دولت شما است.
در ادامه آمده است: جناب رئیس جمهور! به توان و ظرفیت داخلی اعتماد کنید، آقای روحانی بر فرض این‌که تمام تحریم‌های عالم ــ که محال است ــ لغو بشود و همه ممالک جهان با ما روابط حسنه برقرار کنند، اگر اقتصاد و بنیه‌های تولیدی را درون‌زا نکرده باشیم، باز هم آب در هاون کوبیده‌ایم، چاه باید از خودش آب داشته باشد. جناب رئیس جمهور! به نیروهای جوان می‌بایست اعتماد می‌کردید، شما قوام دولت خود را به قیام ژنرال‌های پیر و خسته‌ای گره زدید که بی‌نفع و باضرر در خط مقدم دیپلماسی سیاسی و فرهنگی و اقتصادی مذاکره می‌کردند، آقای رئیس جمهور در برابر گرگ باید شمشیر زد، نه ضجه التماس و نداری. با این شرح ما مَضی که خودتان بر خلاف منویات خودتان عمل کردید دو حالت متصور است: شما یا به حرف‌های خودتان ایمان ندارید و وعده و وعید را تنها برای راندن حریف و فریب مردم می‌خواهید نه اعتلای کشور، که در این حالت مردم‌سالاری را به مردم‌سواری تحریف معنایی کرده‌اید، یا این‌که این وعده‌ها و شعائر از سوی اتاق فکری دیگر دیکته می‌شوند که شما فقط عروسک خیمه‌شب‌بازی این نمایش هستید، که در دو حالت شما و دعای مردم!
این تشکل دانشجویی در پایان خاطرنشان کرده است: آقای رئیس‌جمهور، بعد از بازی شطرنج، شاه و سرباز را در یک جعبه می‌گذارند، این صداقت است، خدمت و تقواست که سرنوشت‌ساز است. آقای روحانی، آخر پاییز فرارسیده و فصل شمردن جوجه‌هاست. اکنون که به اواخر دولتتان نزدیک می‌شوید چه نیک است که به مسیری که آمده‌اید یک بار دیگر بنگرید و به محاسبه اعمال دولتتان بپردازید. این نکته‌ها من‌باب تذکر و یادآوری بود، یادآوری مسیری که آمده‌اید، باشد که بیندیشیم و از پیشینیان عبرت بگیریم و با نگاه به گذشته، آینده را بسازیم. امید است که قدردان گذشتگان بوده و اسباب خیر دعای آیندگان را برای خود فراهم کنیم، چرا که آیندگان تاریخ درباره ما به قضاوت خواهند نشست.
