به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛سلام بمبئی فیلم هندی‌ ایرانیزه شده‌ای است که به کمک تصاویر کارت پستالی، صحنه‌های رقص و آواز، ماشین‌های آخرین مدل و ستارگان سینمای هند و ایران و در غیاب نقد‌های جدی خوب فروخته است!

بنابراین گزارش،  در حالی که در داخل ایران فیلمسازان با محدودیت‌های نمایش صحنه‌های جنسی و عشق ورزی در تلاشند تا صحنه‌های غیر مستقیمی را در فیلم بگنجانند اما کارگردان سلام بمبئی با استفاده از ترفند تغییر لوکیشن و ساخت فیلم در کشوری خارج از ایران دیالوگی کاملا آشکار از آوردن دختری هندی توسط پسری ایرانی به خانه‌اش برای عشق ورزی! در فیلم گنجانده است.

 

هرچند قصه‌ این فیلم را می‌توان در یک خط خلاصه کرد اما کارگردان تمام تلاشش را کرده تا با آواز، موسیقی و حتی رقص هندی، داستان یک خطی فیلمش را نزدیک به دو ساعت کش بیاورد! در سلام بمبئی علاوه بر رقص هندی، بوسه، دست زدن به نامحرم (حتی بین کاریشما و علی) را نیز شاهدیم.

 

ناگفته نماند که ارتباط علی و کاریشما به عنوان دوست دختر و دوست پسر تا لحظه‌ عقد ادامه می‌یابد و این مسئله در دیالوگی از فیلم نیز آشکارا بیان می‌شود!

 

نکته‌ قابل تامل آنکه کارگردان سعی کرده با تاکید بر نماز خواندن علی از سوی مادرش یا نمایش صحنه‌ عقد علی و کاریشما از علی چهره‌ای اصطلاحا با اعتقاد! و پایبند به شرع معرفی کند و دینداری را تا سطح عقد برای شرعی شدن رابطه‌ جنسی پایین بیاورد! و البته از این طریق از تندی محتوای اروتیک فیلم نیز کاسته و راحت‌تر مجوز دریافت نماید.

 

هرچند انجام کار مشترک با سینمای دیگر کشور‌ها بالاخص سینمای پیشرفته و موفق هندوستان می‌تواند در جهت بهبود کیفیت و جهانی شدن صنعت سینمای ایران موثر واقع شود، اما استفاده از این امکان برای دور زدن خطوط قرمز سینمای ایران و ساخت فیلمی بی کیفیت از لحاظ محتوا و در عین حال مبتذل نه تنها باعث پیشرفت سینمای ایران نخواهد شد بلکه راه را برای به نمایش در آوردن صحنه‌های اروتیک و بازگشت سینمای ایران به عصر فیلم‌فارسی باز خواهد کرد!