ستاد اعتدال که زمانی با طمطراق از این می‌گفت که «سکوت در مقابل فساد موجب گسترش آن می‌شود»؛ در جریان فساد ۸ هزار میلیارد تومانی صندوق ذخیره فرهنگیان سکوت کرده است.
به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، در اطراف رئیس‌جمهور روحانی همه چیز ظاهراً خوب به نظر می‌رسد و روبه‌راه است...
دستاوردهای برجام، آفتاب تابانی است که مردم و نظام باید بواسطه آن شکرگذار باشند و دست روحانی و ظریف هم همانطور که زمانی ابراهیم اصغرزاده تأکید کرد بایستی بوسیده شود، فساد 8 هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان و ابعاد گسترده آن هم که به هرکس ربط داشته باشد اما به دولت آقای روحانی هیچ ربطی ندارد! و مردم هم آنطور که محمد عطریانفر در مصاحبه جدیدش با روزنامه اعتماد گفته است، دولت آقای روحانی را «دولت دلپذیر»ی می‌دانند که باید 4 سال دیگر هم ادامه یابد.
*حمام آفتاب زیر تابش دستاوردهای برجام
در بیان بخش اول مختصات اتمسفر اشاره شده بد نیست به اظهارات اخیر علی‌اکبر صالحی، وزیر امور خارجه احمدی‌نژاد و مقام مذاکره‌کننده دولت آقای روحانی اشاره کرد که به تازگی و 9 ماه پس از اجرایی شدن برجام، در یک همایش گفته بود:
«پس از برجام در شرایط غیر قابل باور قرار گرفتیم به طوری که فرصت‌ها یکی پس از دیگری مثل "سونامی" به سمت ما می‌آید.»[1]
در این زمینه، اشاره به صحبت‌های اخیر سیدعباس عراقچی، رئیس ستاد پیگیری اجرای برجام نیز خالی از لطف نیست که اخیراً در مراسم رونمایی از یک کتاب گفته است:
«در حوزه تحریم با وجود بدعهدی غرب و آمریکا بسیاری از تحریم‌ها برداشته شده و در حال گشایش است.»[2]
اما این صحبت‌ها فقط در نهمین ماه اجرایی شدن برجام نیست که بیان شده‌اند به گوش مردم می‌رسند...
پیش از این و پس از انعقاد توافق موقت ژنو در 2 سال قبل نیز، یکی از رسانه‌های اصلاح‌طلب با خرسندی نوشته بود: درخت مذاکرات ژنو بعد از سال‌ها میوه داد![3]
و همان روزها هم بود که سعید لیلاز وعده می‌داد با این توافق (موقت ژنو) دریافت‌های ارزی ایران تا 100 درصد افزایش می‌یابد و محمدرضا تابش، نماینده اصلاح‌طلب مجلس نیز از این می‌گفت که با این توافق سطح معیشتی مردم افزایش می‌یابد.
آنچه گفته شد اما در حالی است که در سمت مردم اتفاقات دیگری افتاده است و فی‌الواقع نه آن توافق موقت ژنو دستاوردی مشخصی داشت و نه برجام و دنیای پسابرجام حاوی هیچ دستاورد ملموسی برای مردم هستند...
جالب آنکه جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا نیز همین روزها به صراحت اعلام کرد که آمریکا تحریم‌هایش را در پسابرجام هم افزایش داده است.
*تناقض فلسفی دولت در مسئله مبارزه با فساد/جهنم انگار سهم منتقدان بود نه مفسدان!
نزدیکان دولت همچنین گویا در زمینه فسادهای رخ داده نیز ترجیح می‌دهند همچنان دچار بی‌حسّی باشند، در فضای دیگری تنفس کنند و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است.
نه تیتر اولی مبنی بر لزوم مبارزه با فساد، نه خبری از تأکید بر پیگیری و بازرسی و نه اصراری بر محکومیت و مجازات متخلفان!
افکار عمومی ایران سه و نیم سال آزگار است که فقط درباره چیزی به نام «دولت قبل» شنیده‌اند اما حالا که نیاز است درباره خبط و خطاهای دولت فعلی هم چیزی بشنوند، صرفاً با سکوت و البته اصرار بر رأی دادن به آقای روحانی در انتخابات آینده مواجه شده‌اند.
و دریغ از اینکه حتی یکبار از این بشنوند که رئیس‌جمهور غیر از منتقدانش، به مفسدین اقتصادی هم گفته باشد: «بروید به جهنم...»!
به نظر می‌رسد که همه چیز نه کم که حسابی روبه‌راه است. روحانی با 22 میلیون رأی، اقبالی گسترده‌تر از سال 92، برنامه‌هایی عقلانی، توانمند و با مشکلات اقتصادی رفع شده باید یک دولت دیگر را هم از مردم ایران پاداش بگیرد!از قدیم هم که گفته‌اند سری که درد نمی‌کند را دستمال نمی‌بندند!
و در نتیجه چرا باید اینهمه شیرینی و «حال خوب» را با حرف زدن و موضع‌گیری درباره فساد بر باد داد؟فسادی هم اگر رخ داده حکماً مثل همیشه مورد برخورد نظام قرار می‌گیرد و بعد هم از یاد مردم می‌رود...!
این روزها رخداد معروف «فساد 8 هزار میلیاردی» در صندوق ذخیره فرهنگیان به گوش همه رسیده است اما در دنباله آن نه تنها خبری از واکنش‌های شدید دولت در این زمینه نیست بلکه حتی خبر می‌رسد که رئیس‌جمهور، وزیر آموزش و پرورش را هم تغییر داده است فقط برای اینکه دولت مجبور به پاسخگویی در این زمینه نباشد!
البته حواس‌ها گویا باید قبل از این جمع می‌بود...
همان زمانی که احمد توکلی، نماینده وقت مردم تهران در مجلس، خبری را در سال 92 مبنی بر اعطای یک رانت 650 میلیون یورویی در وزارت صنعت افشا کرد و مسئله به اثبات هم رسید اما رئیس‌جمهور روحانی در یک سفر استانی اینگونه با مسئله برخورد کرد:
«تحت نام دور زدن تحریم‌ها، نفت را دادند به عده‌ای و بردند و خوردند و ملت ایران را دور زدند...بازی‌هایی که برخی این روزها درمی‌آورند و می‌گویند فلان‌جا رانت شد، برای پوشاندن این رسوایی‌ها است. ما قصد دعوا با کسی نداریم ولی مردم باید بدانند در سال‌های گذشته چه بر سر آنها گذشته است.»[4]
به سخن دیگر آنکه شاید باید همان روزها می‌فهمیدیم که اگر فسادی در دولت اعتدال رخ بدهد و نیازی به پاسخگویی شخص رئیس‌جمهور باشد، آقای روحانی در حالت مطلوبش همین‌گونه با منتقدان برخورد می‌کند... و احیاناً در انتهای ماجرا تغییر یک وزیر است نه هیچ چیز دیگر.
و حرف‌های تکراری «بردند و خوردند»، «کار، کارِ قبلی‌هاست»، «بازی درمی‌آورید» و... باز هم تکرار می‌شود. و «جهنم» هم که فقط سهم منتقدین است انگار.
ستاد دولت در کنار این رفتارها و سکوت‌ها اما دچار نوعی تناقض فلسفی هم با مسئله فساد شده است.
مثلاً «اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس‌جمهور، زمانی در اردیبهشت ماه سال گذشته طی اظهاراتی درباره مبحث فساد گفته بود: «شما فکر می‌کنید موضوع بابک زنجانی از ذهن مردم پاک می‌شود؟»[5]
و یا مثلا، این رئیس‌جمهور روحانی بود که در تیرماه امسال طی سخنانی در اجلاس جهانی شوراها تصریح کرده بود: «فساد با موعظه، حرف، شعار، دادگاه و شلاق حل نمی‌شود بلکه باید از راه علمی با ریشه این موضوع برخورد کرد» [6]
آن تناقضات فلسفی اشاره شده این است که اکنون که ماجرای بابک زنجانی از ذهن مردم پاک نمی‌شود؛ آیا فساد 8 هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان و یا از آن بدتر، سکوت دولت یازدهم و اصلاح‌طلبان در این باره، قرار است از ذهن مردم پاک شود؟
و ایضاً آیا روا نیست که رئیس‌جمهور روحانی به هر طریق، اعم از درخواست برخورد تا ارائه روش‌های علمی و هر طور دیگری که شده در قبال فسادهای بزرگ موضع روشن و مشخص بگیرد؟!
بی‌پاسخی نسبت به این سؤال‌ها و سکوتی که این روزها در قبال فساد 8 هزار میلیاردی بر پیکره دولت سایه انداخته است؛ این تصور را در ذهن مردم ایجاد می‌کند که دولت قصد دارد طرح «بلا نسبت ما»! را ترویج کند تا از تلخی نشان دادن واکنش نسبت به فساد برهد.
*«شیرینی» مدایح عطریانفر و نقیب‌زاده بهتر از «تلخی» پرداختن به فساد!
در میان آن روبه‌راهی اشاره شده که دولت تصور می‌کند در اوضاع پیرامونش وجود دارد؛ صد البته باید به ماجرای مجیزگویی‌های عجیب و غریب اصلاح‌طلبان از رئیس‌جمهور روحانی در این روزها هم اشاره کرد.
تعاریف و ثناگویی‌هایی که مشخص نیست علت‌العلل بیان آنها چیست و آبشخورشان کجاست؟!
اما هرچه هست گویا توانسته جایگزین مناسبی برای وظیفه دولت نسبت به موضع‌گیری صریح و شفاف و قاطع نسبت به چند فساد رخ داده باشد.
«محمد عطریانفر»، فعال اصلاح‌طلب و از چهره‌های مبرّز حزب کارگزاران به تازگی در بخشی از مصاحبه خود با روزنامه اعتماد درباره رئیس‌جمهوری که هم‌اکنون بر تخت نشسته، گفته است:
«اصلاح‌طلبان به مقتضای حال استدلال می‌کنند ادامه ریاست جمهوری آقای روحانی مصلحت ملی است. برگزیده ملتی که ظرف سه سال کارنامه موفقی داشته است، کارآمد بوده است: نقش توانمندی در پیشبرد اهداف و منویات مردم داشته است...طبیعی است ملت ایران خاطره خوش و دلپذیری از مدیریت دولت او داشته باشند. کسی که توانسته است مشکلاتی که از دولت پیشین به دولت او تحمیل شده بود، تا حد مطلوبی کاهش دهد. او قادر بوده که امروز مشکلات اقتصادی، ناهنجاری‌های اجتماعی، به هم خوردن تعادل مدیریت و کاهش وزن چهره های شاخص دردولت که از آثار ضعف عملکرد دولت آقای احمدی نژاد بود را در حد بضاعت و به تناسب شرایط کشور حل و فصل کند. بنابراین آقای روحانی چهره برتر و برگزیده اصلاح طلبان برای سال ٩٦ خواهد بود.»[7]
فرد بعدی «احمد نقیب‌زاده» هم‌جناح عطریانفر است که به تازگی درباره رئیس‌جمهور روحانی به روزنامه آرمان امروز گفته است:
«به نظر من حمایت از آقای روحانی در انتخابات96 به مراتب از سال92 بیشتر و گسترده‌تر خواهد بود...باید به آقای روحانی یک دوره چهارساله ریاست‌جمهوری دیگر مهلت یا حتی "پاداش" داد تا بتواند برنامه‌های عقلایی خود را به نتیجه مطلوب برساند»[8]
نفر دیگر، حمیدرضا جلایی‌پور است که چندی قبل در بخشی از گفت‌وگوی خود با شماره 91 نشریه صدا اظهار کرده بود:
«علایمی وجود دارد که اگر آقای روحانی همین امروز در انتخابات شرکت کند؛ 22 میلیون رأی خواهد آورد که بیشتر از سال 92 خواهد بود.»
خب به نظر می‌رسد که همه چیز نه کم که حسابی روبه‌راه است. روحانی با 22 میلیون رأی، اقبالی گسترده‌تر از سال 92، برنامه‌هایی عقلانی، توانمند و با مشکلات اقتصادی رفع شده باید یک دولت دیگر را هم از مردم ایران پاداش بگیرد!
از قدیم هم که گفته‌اند سری که درد نمی‌کند را دستمال نمی‌بندند!
و در نتیجه چرا باید اینهمه شیرینی و «حال خوب» را با حرف زدن و موضع‌گیری درباره فساد بر باد داد؟
فسادی هم اگر رخ داده حکماً مثل همیشه مورد برخورد نظام قرار می‌گیرد و بعد هم از یاد مردم می‌رود...!
*روزهای آخر پاییز...
در این گیر و دار، سکوت دولت و شخص رئیس‌جمهور روحانی در قبال مسائلی نظیر «فساد» که باید نامی از دولت هم در فهارس پیرامونی نقد آن وجود داشته باشد؛ سبب‌ساز سؤالات فراوانی در نزد مردم و افکار عمومی می‌شود.
ستاد برجام و نزدیکان رئیس‌جمهور روحانی می‌توانند هرچه‌قدر دوست دارند در فضای ترسیم شده در بالا غور کنند و از تنفس هوای آن لذت ببرند.
اما این کار، نه چیزی را حل نمی‌کند و نه پاسخ مناسبی برای آن سؤال‌هاست.
جالب آنکه اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور روحانی نیز زمانی درباره ضرورت موضع‌گیری علیه فساد گفته بود:
«در هر دوره‌ای که مسئولان احساس کردند نباید پاسخ بدهند و همچنین احساس کردند کنترل و نظارت نمی‌شوند این فسادها بیشتر شده است.»[9]
اما این توصیه جهانگیری به هر دلیلی گویا در ستاد دولت اعتدال باید که در مقطع فعلی نادیده گرفته شود...
طرفه آنکه یادمان باشد، عدم برخورد با مدیران نجومی‌بگیر و حتی ذخیره نامیدن آنها از سوی دولت، هرگز پاسخ مناسبی به جراحت افکار عمومی نبود و سند حقوق‌های نجومی را به نام «ستاد اعتدال» ثبت کرد.
و شاید دیگر کار از کار گذشته باشد و سکوت دولت در قبال فساد 8 هزار میلیاردی صندوق ذخیره فرهنگیان هم، اسناد زیادی را به نام ستاد اعتدال ثبت کرده باشد.
منبع:فارس
