شهدای ایران: تن یادداشت محمدکاظم انبارلویی با عنوان «دولت و تهاجم فرهنگی» به شرح ذیل است:
حوزه فرهنگ همچنان مظلوم‌ترین حوزه در برنامه‌های توسعه کشور است. فرهنگ در مختصات برنامه توسعه جمهوری اسلامی به عنوان یک کشتزار بزرگ، بخش «دیمی» محسوب می‌شود که به آبیاری نیازی ندارد و فقط منتظر بارش‌های الهی است.
محرم، صفر و رمضان فصل بارش‌های الهی در سرزمین‌های وسیع و خشک فرهنگ کشور است که توانسته است روح معنویت اسلامی ـ ایرانی را در کشور کهنسال ما حفظ کند. ایران ریشه در اعماق فرهنگ بشری دارد و سهم عظیمی در بازتولید تمدن بشری ایفا می‌کند.
همانطور که واردات و قاچاق کمر تولید اقتصادی را در داخل شکسته است، فرهنگ وارداتی و قاچاق کالاهای فرهنگی می‌رود تا کمر تولید اصیل فرهنگی را در داخل بشکند.
صدها کانال ماهواره‌ای و دسترسی بی حساب و کتاب به اینترنت و دگرگونی‌های وسیع در وادی ارتباطات و اطلاعات به مثابه آبیاری قطره‌ای و بهره‌مندی از تکنولوژی روز، سرزمین‌های خشک فرهنگی ما را سیراب کرده و آثار وجود خود را در سبک زندگی ما، گویش‌ها، لباس و پوشش ما و حتی آرایش ظاهری ما نشان می‌دهد.
مشکل ما در حوزه فرهنگ بسیار عمیق و جدی است. ما در وضعیتی قرار داریم که هنوز به درستی ابعاد آن را نمی‌شناسیم. پوسیدگی فرهنگی آهسته و پنهان عمل می‌کند. موریانه تبلیغ و ترویج احکام مدرنیته حیات فرهنگی ما را تهدید می‌کند و آثار خود را در حوزه سیاسی نیز نشان می‌دهد. رسانه ملّی در برابر این تهاجم سهمگین اولین سنگر و قوی‌ترین آن است.
دولت در حالی که با افتخار اعلام می‌کند اینترنت پرسرعت را به اعماق روستاها برده است، نسبت به تأمین بودجه رسانه ملّی بی‌مهری می‌کند.
مفهوم این رویکرد آن است که دولت دست‌اندرکار تسهیل واردات فرهنگی غرب به جامعه و بی‌اعتنا به قاچاق کالاهای فرهنگی، جلوی تولید فرهنگی اصیل اسلامی ـ ایرانی را سد کرده است.
فرهنگ کشور در طول قرون متمادی با تلاش علما و دانشمندان و خردمندان جامعه ایرانی با تلاش مستمر نسل‌ها مثقال مثقال به دست آمده است. اکنون این گوهر گرانبها در معرض تاراج تندبادهای فرهنگ مدرنیته با سرعت محیرالعقول قرار دارد. هجوم فرهنگ و ارزش‌های مدرنیته از مشروطه با ساخت سیاست، اقتصاد و فرهنگ کشور شروع شد. علما، دانشمندان و روشنفکران در برابر این هجوم ایستادند و از استقلال فرهنگی اسلام و ایران جانانه دفاع کردند اما این نبرد همچنان ادامه دارد و اکنون شکل پیچیده‌تری به خود گرفته است.
نظام و دولت در حوزه امنیت ملّی خوب عمل کرده است؛ تست موشک‌های بالستیک و به رخ کشیدن شهر و شهرک‌های موشکی در عمق 500 متری زمین رعشه بر اندام دشمن انداخته است.
کشور اکنون از نظر مراقبت دفاعی در زمین و هوا و دریا در وضعیت بی‌نظیری به سر می‌برد؛ به‌طوری که تجاوز لشکر و حشم آمریکا در طول دو هزار کیلومتر مرز آبی ما در جنوب رصد می‌شود و تفنگداران آمریکا با خفت و خواری به اسارت گرفته می‌شوند اما در حوزه فرهنگ و اجتماع، مرزهای ما به شدت مورد هجوم و تجاوز دشمن است.
آنها نه‌تنها مرزهای جغرافیایی ما را درنوردیدند، بلکه حتی در کوچه و خیابان و به داخل خانه‌های ما راه یافته‌اند.
علامت استیلای فرهنگی همین پرچمی است که به‌صورت آنتن‌های ماهواره بر سر پشت‌بام خانه‌ها خودنمایی می‌کند. کاهش بودجه رسانه ملّی به‌معنای آن است که دولت در برابر این تهاجم وسیع دشمن حاضر نیست حتی جیره غذایی سربازانی را که در این وادی می‌جنگند تأمین کند.
دولت از امکانات وسیع خود برای جلوگیری از این هجوم بی‌امان استفاده نمی‌کند. سایت‌ها و کانال‌های ماهواره‌ای و فیلم‌های مستهجن عفونت فرهنگی تولید می‌کند. دولت حتی حاضر نیست از طریق فیلترینگ جلوی این عفونت را بگیرد. عمق فاجعه وسیع‌تر از آن است که تصور شود.
دولت بودجه 95 را بی‌برنامه بسته است و حاضر نیست در این مورد فکری کند. حوزه‌های علمیه، مراکز علمی و فرهنگی کشور، ان.جی.اوهای مردم نهاد، مساجد، تکیه‌ها، هیئت‌های مذهبی و... باید فکری بکنند، اگر امروز به فکر آن نباشیم فردا خیلی دیر است.
حوزه فرهنگ همچنان مظلوم‌ترین حوزه در برنامه‌های توسعه کشور است. فرهنگ در مختصات برنامه توسعه جمهوری اسلامی به عنوان یک کشتزار بزرگ، بخش «دیمی» محسوب می‌شود که به آبیاری نیازی ندارد و فقط منتظر بارش‌های الهی است.
محرم، صفر و رمضان فصل بارش‌های الهی در سرزمین‌های وسیع و خشک فرهنگ کشور است که توانسته است روح معنویت اسلامی ـ ایرانی را در کشور کهنسال ما حفظ کند. ایران ریشه در اعماق فرهنگ بشری دارد و سهم عظیمی در بازتولید تمدن بشری ایفا می‌کند.
همانطور که واردات و قاچاق کمر تولید اقتصادی را در داخل شکسته است، فرهنگ وارداتی و قاچاق کالاهای فرهنگی می‌رود تا کمر تولید اصیل فرهنگی را در داخل بشکند.
صدها کانال ماهواره‌ای و دسترسی بی حساب و کتاب به اینترنت و دگرگونی‌های وسیع در وادی ارتباطات و اطلاعات به مثابه آبیاری قطره‌ای و بهره‌مندی از تکنولوژی روز، سرزمین‌های خشک فرهنگی ما را سیراب کرده و آثار وجود خود را در سبک زندگی ما، گویش‌ها، لباس و پوشش ما و حتی آرایش ظاهری ما نشان می‌دهد.
مشکل ما در حوزه فرهنگ بسیار عمیق و جدی است. ما در وضعیتی قرار داریم که هنوز به درستی ابعاد آن را نمی‌شناسیم. پوسیدگی فرهنگی آهسته و پنهان عمل می‌کند. موریانه تبلیغ و ترویج احکام مدرنیته حیات فرهنگی ما را تهدید می‌کند و آثار خود را در حوزه سیاسی نیز نشان می‌دهد. رسانه ملّی در برابر این تهاجم سهمگین اولین سنگر و قوی‌ترین آن است.
دولت در حالی که با افتخار اعلام می‌کند اینترنت پرسرعت را به اعماق روستاها برده است، نسبت به تأمین بودجه رسانه ملّی بی‌مهری می‌کند.
مفهوم این رویکرد آن است که دولت دست‌اندرکار تسهیل واردات فرهنگی غرب به جامعه و بی‌اعتنا به قاچاق کالاهای فرهنگی، جلوی تولید فرهنگی اصیل اسلامی ـ ایرانی را سد کرده است.
فرهنگ کشور در طول قرون متمادی با تلاش علما و دانشمندان و خردمندان جامعه ایرانی با تلاش مستمر نسل‌ها مثقال مثقال به دست آمده است. اکنون این گوهر گرانبها در معرض تاراج تندبادهای فرهنگ مدرنیته با سرعت محیرالعقول قرار دارد. هجوم فرهنگ و ارزش‌های مدرنیته از مشروطه با ساخت سیاست، اقتصاد و فرهنگ کشور شروع شد. علما، دانشمندان و روشنفکران در برابر این هجوم ایستادند و از استقلال فرهنگی اسلام و ایران جانانه دفاع کردند اما این نبرد همچنان ادامه دارد و اکنون شکل پیچیده‌تری به خود گرفته است.
نظام و دولت در حوزه امنیت ملّی خوب عمل کرده است؛ تست موشک‌های بالستیک و به رخ کشیدن شهر و شهرک‌های موشکی در عمق 500 متری زمین رعشه بر اندام دشمن انداخته است.
کشور اکنون از نظر مراقبت دفاعی در زمین و هوا و دریا در وضعیت بی‌نظیری به سر می‌برد؛ به‌طوری که تجاوز لشکر و حشم آمریکا در طول دو هزار کیلومتر مرز آبی ما در جنوب رصد می‌شود و تفنگداران آمریکا با خفت و خواری به اسارت گرفته می‌شوند اما در حوزه فرهنگ و اجتماع، مرزهای ما به شدت مورد هجوم و تجاوز دشمن است.
آنها نه‌تنها مرزهای جغرافیایی ما را درنوردیدند، بلکه حتی در کوچه و خیابان و به داخل خانه‌های ما راه یافته‌اند.
علامت استیلای فرهنگی همین پرچمی است که به‌صورت آنتن‌های ماهواره بر سر پشت‌بام خانه‌ها خودنمایی می‌کند. کاهش بودجه رسانه ملّی به‌معنای آن است که دولت در برابر این تهاجم وسیع دشمن حاضر نیست حتی جیره غذایی سربازانی را که در این وادی می‌جنگند تأمین کند.
دولت از امکانات وسیع خود برای جلوگیری از این هجوم بی‌امان استفاده نمی‌کند. سایت‌ها و کانال‌های ماهواره‌ای و فیلم‌های مستهجن عفونت فرهنگی تولید می‌کند. دولت حتی حاضر نیست از طریق فیلترینگ جلوی این عفونت را بگیرد. عمق فاجعه وسیع‌تر از آن است که تصور شود.
دولت بودجه 95 را بی‌برنامه بسته است و حاضر نیست در این مورد فکری کند. حوزه‌های علمیه، مراکز علمی و فرهنگی کشور، ان.جی.اوهای مردم نهاد، مساجد، تکیه‌ها، هیئت‌های مذهبی و... باید فکری بکنند، اگر امروز به فکر آن نباشیم فردا خیلی دیر است.
